Morgunn - 01.12.1937, Síða 80

206
MORGUNN
anna trauðla hafa nægt til þess, að bera guðspjall fram-
haldslífsins út um heiminn. Það er Páll postuli, sem við
eigum að þakka útbreiðslu þekkingarinnar um framhalds-
líf Jesú. Það var Páll, hinn skynsami og menntaði Páll, sem
boðaði trúna í Evrópu. Páll fékk, eins og við vitum, sönn-
un sína með persónulegri sálrænni reynslu á veginum til
Damaskus, og það var hans eigin sálræna reynsla, sem
sannaði honum sálræna reynslu lærisveinanna og styrkti
táknin og stórmerkin í lífi Jesú, sem hann hafði heyrt frá
sagt, en hafði hingað til hafnað.
Það var þessi sálræna reynsla, sem skóp frumkirkjuna og
breiddi fagnaðarboðskap framhaldslífsins út um heiminn.
Páll viðurkenndi, að hlutverk sitt væri að boða framhalds-
lífið. Hann sagði: „Ég prédika Krist risinn upp frá dauð-
um; ef Kristur er ekki upprisinn, þá er trú yðar ónýt“.
Það var íramhaldslífið, aðalboðskapur spíritismans, sem
lagði grundvöllinn að frumkirkjunni. Það var dásamleg
reynsla, sálræn reynsla, — allt út í gegn.
Er það því furða, þó að spíritismi væri aðalkjarninn í
guðsþjónustugerð frumkirkjunnar? Skyggni, dulheyrn,
miðilsdá(sambandsástand), beinar raddir, tungutal o. s.
frv. og návist miðla (eða spámanna, eins og þeir voru
kallaðir), — öllu þessu lýsir Páll í 14. kapítula fyrra
Korintubréfsins. Hvernig prestarnir geta skilið þann
kapítula, ef þeir hafna spíritismanum, — það má guð
einn vita.
Og það voru ekki aðeins fyrstu lærisveinarnir, sem voru
spíritistar. Kirkjufeðurnir Órígenes, Híerónýmus, Ágúst-
ínus og margir fleiri boðuðu og iðkuðu spíritisma, á sama
hátt og gert er nú á dögum. Enn fremur voru bækur gefn-
ar út á fyrstu öldunum e. Kr. til að kenna fólki að greina
góða anda frá illum, og ein slík bók var lesin í kirkjunum,
á sama hátt og við lesum nú guðspjöll og pistla, fram á 5.
öld.
Táknin, stórmerkin og lækningarnar, sem drógu mann-
fjöldann að Jesú, gerast nú á dögum, — en því miður,