Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 20

16
M O R G U N N
var að hrista öxlina á honum. Það var allbjart inni, af
götuljóskeri, sem bar birtu inn um gluggann, og hann sá
mannsmynd, sem klædd var í einskonar sendisveinsbúning,
með hvíta húfu á höfðinu. Honum var dálítið illt við í
svip. Síðan heyrði hann hina kunnu rödd Patsys segja í
ásökunarróm: ,,Þú ert þó ekki hræddur við mig, Joe?“
De Wykoff náði strax valdi á sér þegar hann heyrði vin
sinn úr andaheiminum, sem hann þekkti og þótti svo vænt
um, yrða á sig. Hann svaraði: „Nei, Patsy, elsku drengur-
inn minn, hvernig ætti ég að vera hræddur við þig“. Patsy
var ánægður með þetta svar og sagði honum, að miðillinn
sinn væri svo ágætlega fyrirkallaður í kvöld, til að fram-
leiða sálræn fyrirbrigði: ,,Og við ætlum að sína þér dálítið,
sem þú hefur aldrei séð áður“, hélt hann áfram „Nú skaltu
loka öllum gluggum, svo að ekki slái að þér. Dragðu
gluggatjöldin fyrir og lokaðu ljósið úti eins og hægt er.
Farðu í slopp og setstu upp í rúminu og þá muntu sjá nokk-
uð“. Patsy flýtti sér yfir gólfið og hvarf inní herbergi
Frank Deckers.
De Wykoff gerði allt eins og andadrengurinn sagði hon-
um. Hann leit inn í herbergi miðilsins og sá að hann var í
trance og korraði í honum. Rétt á eftir kom kvenvera
svifandi til hans út úr herbergi miðilsins, sem Patsy og
hjálpendur hans notuðu sýnilega sem byrgi, til að geyma
og þétta ectoplasmað í. Rödd Patsy’s hrópaði út úr næsta
herbergi: „Þetta er Madame Pavalova, Joe“. Andadrengur-
inn lagði áherzlu á hvert atkvæði í nafni dansmeyjarinnar
og bætti einu við til áréttingar. „Hún vill láta þig syngja
einhverja rúsneska söngva og svo ætlar hún að dansa fyrir
þig“, hélt Patsy áfram. De Wykoff, sem talar mörg mál,
byrjaði á smálagi sem er notað sem danslag í Ukrainu.
Meðan hann söng fór hin töfrandi, tígulega mynd anda-
dansmeyjarinnar að svífa um í herberginu. Veran var hul-
in slæðum. En hinir hröðu snúningar hinnar dansandi veru
sýndu samt sem áður fagurlega mótaða limi og fætur
dansmeyjarinnar, sem De Wykoff hafði margoft séð í