Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 31

M O R G U N N
27
felldnu hjóna var það, að þau áttu engin börn, þó að jörðin
hefði sjálfsagt ekki getað framleitt betri föður og móður.
— Börn og velferð þeirra, likamleg, sálarleg og andleg,
varð höfuðástríðan í lífi þeirra. Ekkert erfiði eða sjálfs-
afneitun var of mikil, ef átti að hjálpa þeim. Þau tóku að
sér vanrækt og foreldralaus börn úr fátækrahverfunum
og sendu þau út í heiminn, sem heilsteypta og heiðarlega
menn og konur“.
John Oxenham komst að því, að Mary Gasth hafði náð
æðstu hamingju í andaheiminum. Hún hafði fengið nokkur
börn í umsjá sína, sem höfðu orðið fyrir sprengjum hér á
jörðunni. Höfundurinn fór með manni Marý, heim á hið
einfalda heimili, þau áttu með þessum börnum. Þegar þeir
nálguðust húsið, heyrðu þeir glaðlega hlátra. j,Ég sé að
þú hefur eins mikið að gera og þú hafðir áður“, sagði
John Oxenham við Mary. Hún samsinnti því og sagðist vera
svo hamingjusöm yfir að geta tekið þessi litlu börn að
sér, sem höfðu orðið fyrir fjörtjóni af loftárásum hér á
jörðunni. „Þau eru öll svo ringluð, þegar þau koma hing-
að“, sagði hún til skýringar, „að maður verður að gera allt,
sem hægt er, fyrir þau“.
Þegar John Oxenham sagði, að það væri ekki hægt fyrir
þau, að fá neinn betri en Mary til að hirða um sig, þá
svaraði hún blátt áfram: „Mér þykir svo vænt um þau“,
og svo fylgdi hún honum inn í stórt herbergi, þar sem sex
börn sátu að borðum. Höfundinum var sagt, að þau væru
enn svo óvön þessari nýju tilveru, að þau skildu ekki að
þau gætu verið án fæðu: ,,En þau læra að vera án hennar
smátt og smátt“, sagði Mary, „og það sparar mikla fyrir-
höfn“. Hún sýndi gestinum hinn hlutann af húsinu og hann
sá, að hvert einstakt barn hafði sitt eigið svefnherbergi,
með einföldum húsgögnum. Þegar höfundurinn mintist á
starfið, sem hún hafði tekizt á hendur, þá svaraði hún:
„Ég elska þetta starf — Ég þarf ekki annað til að vera
hamingjusöm“.
Mary v^r sannarlega komin í „himnaríki“.