Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 96

92
MORGUNN
heldur áfram og hugsanaheimur þeirrar kynslóðar, sem
næst á að lifa á jörðunni, verður enn fjarlægari kenninga-
kerfum kirkjunnar en þeirrar, sem nú lifir. Hér er ekki ver-
ið að ásaka neinn sérstakan, en mikil blinda má það teijast,
að sjá ekki, að við það verður ekki unað, sem er, að enn
alvarlegri tímar fyrir kirkjuna ei’u fyrir dyrum, og að
heimskuleg fastheldni er það mein, sem kann að verða
banamein þeirrar stofnunar, sem háleitasta verkið á að
vinna fyrir þjóðirnar. Þegar það er loks orðið ljóst leiðandi
mönnum kirkjunnar, mun siðabótarmaðurinn mikli koma
fram, maðurinn, sem þekkir hjartslátt samtíðar sinnar og
hefir snilligáfu til að skapa kristindóminum það ytra form,
sem vinnur hugi mannanna og hjörtu, Það form, sem þó á
vitanlega ekki að verða eilíft, en á ekki og má ekki standa
lengur en því er stætt. Það verður ekki byggt á vafasömum
bollaleggingum neinnar guðfræði, gamallar ný nýrrar,
heldur á því, sem sálarrannsóknirnar hafa leitt í ljós, að
sá grundvöllur, sem kristnin var reist á, er óvefengjanlegt
þekkingaratriði.
Eins og áður segir hóf nýtt málgagn kirkjunnar, Kirkju-
blaðið, göngu sína á liðnu ári. Það vakti fyrir stofnendum
þess, að fá málgagn, sem stæði í meiri lífrænum tengslum
við þjóðina en Kirkjuritinu hafði tek-
KIRKJUBLAÐIÐ. izt, að kostum þess ógleymdum. —
Margir væntu þess, að nú mundi
hressandi blær fara um kirkjuna, nú mundi vakna líf. Ég
sé ekki að þær vonir hafi rætzt um neitt, sem verulegu máli
skiptir. Þegar í upphafi var ljóst, að blaðinu var ætlað að
forðast allar svo nefndar ,,trúmáladeilur“, eða m. ö. o. að
mestu allar umræður, sem vit gat verið í, um vandamál
kirkjunnar. Hún virtist vera leidd til hásætis hér enn,
gamla ógæfuhræðslan við að breyta því, sem óhjákvæmi-
lega verður að breytast. Að fráskildum nokkrum góðum
greinum, einkum eftir séra Svein Víking, er blaðið að
miklu leyti orðið fremur lélegt fréttablað um allt og ekk-
ert, þar sem ekki ber hvað minnst á lofsamlegum frétta-