Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 13

M O R G U N N
9
postula, því að ef vér eigum að taka orð hans trúanleg,
förum vér að starfa og lifa í sálarlíkamanum, ekki á efsta
degi, heldur þegar eftir líkamsdauðann eins og Kristur.
Heimarnir fyrir handan gröf og dauða eru margir, og mér
kemur ekki til hugar, að vér hverfum inn á sama lífssvið
og hann, eftir andlátið, að því þó fráskildu, að öll munum
vér fyrst í stað hverfa inn á Paradísarsviðið, hvíldarsviðið,
þar sem sálin safnar orku eftir viðskilnaðinn við holds-
líkamann lærir að nota nýja likamann og venjast hinum
nýju lífsskilyrðum. Fyrir því eru skýlaus orð sjálfs Krists,
að ræninginn á krossinum hafi farið alveg sömu leið og
hann, á Paradísarsviðið, ekki í upprisu á einhverjum óra-
fjarlægum efsta degi, ekki einu sinni í upprisu á þriðja
degi, heldur sama daginn sem hann dó. „I dag skaltu vera
með mér í Paradís“.
Hugmyndir kirkjunnar um þetta eru mjög á reiki, hún
hefir enga samfellda, rökrétta kenningu um þetta að flytja,
í kenningakerfi hennar ægir saman hinum ólíklegustu hug-
myndum um þessi efni, og þá, sem efa mál mitt vil ég
biðja að gera sér það ómak, að lesa sálmabók kirkju
vorrar. Þetta er ein af orsökum þess, að páskadagurinn
er ekki lengur það, sem hann var, meðan kristnin stóð i
vorskrúði síns fegursta blóma, þetta er ein af orsökum
þess, að páskafögnuðurinn hefir fölnað með kristnum
mönnum.
Vér fáum ekki réttan skilning á páskadegi frumkristn-
innar og safnaða Páls postula, ef vér gerum ráð fyrir hjá
Kristi alls konar guðlegum eiginleikum, sem liggja langt
fyrir ofan alla mannlega möguleika. Hann gaf ekki sjálfur
tilefni til slíks, og í sinni mannlegu auðmýkt er hann stór-
kostlegastur. Fyrst í stað eftir upprisuna, er vald hans
takmarkað yfir hinum nýja líkama. Þess vegna segir hann
við Maríu úti við gröfina á páskadagsmorgun: „Snertu
mig ekki!“ Upprisulíkami hans þolir ekki snerting jarð-
nesks manns. En að kveldi hins sama dags er hann búinn
að ná svo miklu valdi yfir sálarlíkamanum, að hann geng-