Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 79

M O R G U N N
75
Hr. Thompson sagðist gjarnan skyldi láta leitina fara
fram, ef frú Davis gæti bent á staðinn. Hann sagði, að þetta
herbergi hefði verið dagstofa barnanna áður fyrr og vel
gæti verið, að hringurinn hefði einmitt týnzt þar. Og að ef
oskin eftir að hringurinn fyndist væri þess valdandi, að
barnið fengi ekki frið, skyldi hann glaður láta rífa húsið
allt til grunna, til að leita hringsins.
Eftir að frú Davis hafði nú bent á staðinn, þar sem
barnið stóð, var ábreiðan tekin upp, en hringurinn fannst
ekki. En einmitt á þessum stað var rifa á milli borðanna í
gólfinu.
A meðan herbergið var notað sem dagstofa barnanna,
hafði engin ábreiða verið á gólfinu og barnið hafði ávallt
sagt, að hringurinn hefði dottið „niður í holu“, — vera
hynni að hann hefði nú dottið niður í rifuna, sem var á
milli gólfborðanna?
Trésmiður var sóttur og hann var látinn taka borðin
UPP. En undir þeim, ofan á loftböndum herbergisins, fyrir
r>eðan, glitraði á rauðan rúbíninn í týnda hringnum!
Þetta gerðist fyrir mörgum árum, en síðan hefur enginn
s°ð litlu, dapurlegu veruna, sem grét, kveinaði og neri
saman litlu höndunum í sárri örvæntingu sinni.
(Mrs. Waller segist hafa þessa sögu eftir frænku sinni,
sem ábyrgist að hún sé algerlega sönn. Nöfnum fólksins
hefur verið breytt, en engu öðru. Ritstj. Light. Jan. 1941).
II.
Einhverja lesendur MORGUNS mun reka minni til þess,
að fyrir nokkrum árum (1940) birti hann stutta grein um
ieimleika, þar sem sagt var frá þeim skoðunum merkra
salarrannsóknamanna á þeim, að óhugsandi væri, að allar
Vei'ur, sem reimleikunum valda, væri raunverulega hinir
Hamliðnu menn sjálfir, jafnvel þótt svipur þeirra sjáist þar
að verki. í grein þessari var sagt frá skoðunum hins fræga
heimspekings og sálarrannsóknamanns Carls du Prel á
þessa leið: