Morgunn - 01.12.1956, Blaðsíða 5

M ORGUNN
83
nokkur öðru landi, og oft sjást þess dæmi í málgögnum
sjálfrar biskupakirkjunnar, að prestar hennar sumir hafa
samúð með spíritismanum og hafa mikið af honum lært.
Brezkar ^jósasta dæmið er hin nýju samtök brezkra
útfarir.
kirkjumanna um að kynna sér sálarrannsókna-
málið og spíritismann, þótt í þeim samtökum
séu einnig prestar utan ríkiskirkjunnar brezku. 1 vikublaði
biskupakirkjunnar, Church of England Newspaper, ritar
sóknarprestur nokkur, J. Pearche-Higgins, 31. ág. s.l.
skörulega grein um prestana og syrgjendur. Honum þykir
helgisiðaform brezku ríkiskirkjunnar alltof þröngt og ekki
gefa prestunum tækifæri til að hugga syrgjendurna með
orðum frá eigin brjósti eða ritningarorðum, sem þeir megi
velja sjálfir. Honum þykir sem vafasöm huggun sé nú-
tímasyrgjendum í sumum þeim sálmum Davíðs, sem lesnir
eru við útfarir þar í landi. Og hann er ekkert myrkur í
niáli. Sjálfur segist hann stöðugt hvetja þá, sem syrgja
ástvini til þess að biðja fyrir hinum látnu og segja þeim
þá sannfæring sína, að einnig hinir látnu muni biðja fyrir
jarðnesku vinunum. Hann heldur áfram og segir, að út-
fararathöfnin sé alls ekki eingöngu fyrir syrgjendurna,
^ _ heldur einnig fyrir hinn framliðna. Hann
bá íátnu ber skyggnireynslu manna fyrir þvi og
segir: „Skyggnt fólk hefir nokkurum sinn-
um sagt mér frá því, að það hafi séð hinn látna sjálfan
við útför sína, og ekki aðeins manninn, sem verið var að
jarðsyngja í bálstofukapellunni, heldur einnig konuna
hans, sem látin var fáum mánuðum á undan honum. Þótt
ég sé ekki sjálfur gæddur þessum sálrænu gáfum, hefir
það oft borið við, þegar ég er að flytja lokablessunina við
kistuna og segi: „Farið í friði, megi Guð í miskun sinni
veita yður huggun-------“, að mér finnst ég ekki vera að
Segja þessi orð eingöngu við syrgjendurna, heldur einnig
við þann, sem látinn er. Sumir þeirra kunna að geta feng-
ið hjálp, sem þeim er nauðsynleg, frá útfararathöfninni
sjálfri til að átta sig á nýjum og óvæntum aðstæðum hins