Morgunn - 01.12.1956, Blaðsíða 19

MORGUNN 97
Nú kemur í hug mér atvik, sem mér þykir ákaflega vænt
um:
Kona nokkur, sem ég þekkti, kom til mín og bað mig
leyfis til að koma með vinkonu sína, sem ætti bágt, ef ég
vildi halda einkafund fyrir hana. Ég var fús til þess. Vin-
konan var mér ókunn.
Þær komu, og ég hélt fund fyrir ókunnu konuna. Ungur
maður kom að sambandinu. Ég lýsti honum, sagði að hann
væri fallinn í stríðinu og að hann hefði verið flugmaður,
nafn hans væri Bobby Bleer. Konan tók þessu feginsam-
lega og sagði að allt væri rétt. En nú gerði Bobby Bleer
nieira. Hann sýndi mér smábæ í Hollandi, þar sem flugvél
hans hefði fallið til jarðar. Hann gaf í skyn, að sín væri
nainnzt vinsamlega í þessu þorpi og talaði um eitthvert
opið svæði í miðju þorpinu. Og hann bætti við því, að for-
eldrar sínir ættu eftir að koma til þessa smábæjar í Hol-
landi.
Ókunna konan vissi ekki, hvað hún átti að halda um allt
þetta, en kannaðist við, að nafn sonar síns væri rétt, lýs-
ingin af honum nálægt sanni og að hann hefði verið flug-
^aður.
Árin liðu og styrjöldinni lauk. Bleer-hjónin fengu bréf
Há Hollandi. Þeim var boðið að koma sem gestir smábæjar
eins í Hollandi, sem heiðursgestir bæjarins, vegna þess að
sonur þeirra hefði drýgt stóra dáð fyrir þorpsbúa og bein-
Hnis lagt líf sitt í sölurnar fyrir þá og verið skotinn þar
niður.
Hjónin fóru þessa ferð. Það var ánægjulegt að heyra
ferðasöguna, þegar þau komu aftur. Raunverulega hafði
sonur þeirra drýgt stóra dáð og flugvél hans verið skotin
niður yfir bænum. Bæjarbúar höfðu varðveitt vænginn af
flugvélinni til minningar um þennan unga skozka mann,
reist honum minnismerki á torginu, „opnu svæði í miðjum
b0enum“, og á það voru letruð þessi orð úr heil. Ritningu:
„Enginn hefir meiri elsku en þá, að hann lætur líf sitt
fyrir vini sína“.
7