Morgunn - 01.12.1956, Qupperneq 29

MORGUNN
107
urðu að þeirri jörð og þeim mannheimi, sem vér byggjum
nú og elskum. Guð nýtur enn ekki hvíldar frá sköpunar-
starfinu. Hinn mikli sabbatsdagur hans, hvíldardagur, er
ókominn enn. Guð vinnur ekki fyrir oss þau verk, sem
hann ætlar oss að vinna. Hann starfar allt til þessa, eins
°g höfundur Jóhannesarguðspjalls segir, starfar að því að
knýja oss mennina áfram, veita oss innblástur og leiðsögn,
svo að vér getum skilið og leyst vandamál samfélagsins,
°g draumur hans um oss geti orðið að veruleika.
Vitandi vits vil ég sízt gera lítið úr þjáningunni, sem
margir bera. Ég held að prestunum geti hætt til þess og
öðrum þeim, sem oft eru vottar að böli annarra. En sá er
eldur heitastur, er á sjálfum brennur. Enginn veit, hve
hrafan getur verið ströng, fyrr en krafizt er af honum
sjálfum. Þó er ég viss um, að það er svo um þá, sem tíð-
um standa andspænis þjáningum hins saklausa, sjá t. d.
barnið liggja varnarlaust á kvalabeði, að þeir geta að
verulegu leyti skilið hina, sem í þeim þungu sporum standa
°g mögla gegn Guði og gera uppreisn gegn honum í hjarta
sínu, þögula uppreisn, þegar varirnar eru hljóðar. En setj-
llm oss annað fyrir sjónir: Hver getur vegið eða mælt það
magn þjáninganna, sem þá yrði upprætt ef menn legðust
ahir á eitt með að nota þau vopn gegn þjáningunni, sem
Guð hefir fengið oss í hendur? En meðan vér vanrækjum
það, meðan vér höldum áfram sjálf að virða að vettugi
lögmál samfélagsins og baka ófæddum kynslóðum böl,
^neðan vér högum oss þannig höfum vér ekkert leyfi til
að ásaka skaparann eða mögla gegn því að saklausir þurfi
að þjást.
Meðan vér höldum áfram á þeim vegi sjálf að sá fræj-
Um bölvunarinnar, megum vér ekki undrast að Guð vitji
misgjörða feðranna á börnunum í þriðja og fjórða lið.
Erum vér þess vanmegnug með öllu, að breyta örlaga-
yasinni í þessum efnum? Lærðir og ábyrgir vísindamenn
1 Vesturheimi staðhæfa, að ef þeir aðeins fengju nægilega
íjármuni til umráða, mundu þeir innan skamms finna ráð