Morgunn - 01.12.1956, Qupperneq 45

MORGUNN
123
til Óviðfeldna mannsins. Héðan af skyldi ekkert lát á því
verða, að þeir smíðuðu brúna.
Ekkert er mér fjær en að óska þess, að miðilsstarfið
leggist niður. Það má fyrir engan mun leggjast niður. Á
hinu er þörfin, að það aukist stórlega. En því aðeins get-
ur það aukizt að þeir, sem hæfileikanum eru gæddir, vilji
neyta hans. Því er miður að margir þeir hér á landi, sem
ftiiðilshæfileika hafa, sumir á háu stigi, láta hann engum að
gagni koma; þeir grafa sitt mikla pund í jörðu. Sumir
hafa miðilshæfileika án þess að þeir sjálfir eða aðrir hafi
vitneskju um það, og verða þeir ekki réttilega sakaðir um
að neyta hans ekki. Við vitum að hin mikla gáfa Indriða
Indriðasonar uppgötvaðist fyrir hreina tilviljun (sem við
svo köllum). Þó var hann einn hinna mestu miðla, er sögur
fara ef. En efalaust er það fátítt að gáfa á háu stigi leyn-
ist með öllu athugulum mönnum.
Þetta mál er þess vert að því verði framvegis meiri
gaumur gefinn en nú er tilfellið. Hér vantar forgöngu-
menn víðsvegar um landið. Og mér virðist liggja beinast
við, að það verði prestarnir, er taki að sér forgönguna.
Þar sem þá brestur til þess skilning eða nenningu, þar
gæti ég hugsað mér menn úr kennarastétt, og raunar
annars úr hvaða stétt sem vera skal. En nokkurrar mennt-
unar verður að krefjast af þeim mönnum.
Það er ætlun mín að hér á landi sé nú enginn sá maður
er ekki hafi á því einhverja glóru að meginkenningar
spíritismans kunni að minnsta kosti að vera hreinn veru-
ieiki. En margir leiða það hjá sér að hugsa um þetta mál.
hfaumast er þess að vænta að þeir hinir sömu verði fróðir
utti það. En hver sá maður, sem kærir sig um að leita sann-
ieikans í því, hann á þess nú ærinn kost að kynnast stað-
reyndunum.
Líklega er óhætt að gera ráð fyrir því, að prestarnir
úndantekningarlaust viti að atburðir þeir, „fyrirbrigði“,
er sagt er frá af miðilsfundum, sé staðreyndir; en sumir