Morgunn - 01.12.1956, Blaðsíða 48

126
MORGUNN
kraftaverk vegna vantrúar þeirra“, segir guðspjallamað-
urinn. Hvernig sem sambandsþráðunum er háttað, eru þeir
viðkvæmir.
Þórólfur Mostrarskegg mælti svo fyrir, að til Helgafells
skyldi enginn óþveginn líta. Ekki er jeg alveg viss um að
þessi fyrirmæli hafi verið hégilja ein. En hvað sem því
líður, hefir það verið sagt, að á miðilsfundi skyldu menn
koma þvegnir og í hreinum fatnaði. Og að gera svo, er að
minnsta kosti sómasamlegt.
Ávallt skyldi sungið meðan miðillinn er að falla í dá-
svefninn, og hjá Einari Kvaran var áherzla á það lögð, að
þá tækju allir undir, þeir er í hringnum sátu; jafnvel þeir,
er ekki höfðu söngrödd, urðu að raula með. Hér hefir
ætíð tíðkast, að það væru sálmar sem sungnir voru
(„Drottinn vakir", „Þín náðin, drottinn“, „Víst ertu,
Jesú“, osfrv.), og ekki veit ég að önnur lög séu hentari
en sálmalög, en vera má að um það skifti ekki miklu máli.
Æskilegt er að sem sjaldnast sé reykt í því herbergi,
er til fundanna er notað, og vitaskuld ekki svo að tóbaks-
reykur sé þar þegar fundur hefst. Við áfengi þarf von-
andi ekki að vara. Undir áhrifum áfengis mundi engum
vitibornum manni koma til hugar að fara á miðilsfund.
„Á landamerkjum lífs og dauða leikur enginn sér“.
Minnumst þess, að léttúð á ekki við þar sem um sam-
band við aðra veröld er að ræða.
Sn. J.