Morgunn - 01.12.1956, Blaðsíða 55

MORGUNN
133
Úr bók hans, Kenningar Andanna, eru teknir kaflar
þeir, sem fara hér á eftir og gefa nokkra hugmynd um
innihald þeirrar bókar. Rétt er að benda lesendum á, að
nú eru liðin um það bil 85 ár, síðan bókin var rituð, og
var margt í henni æði nýstárlegt þá, þótt nú þyki eðlilegt,
eins og t. d. það, sem skrifað var um refsingar og fangelsi.
Ýmsar þær kenningar og hugsjónir, sem koma fram í bók-
inni, vöktu undrun manna og athygli þá, en þykja nú sjálf-
sagðar.
★
Fylgdarandinn
Þegar fylgdarandinn kom, ávarpaði liann mig með einkar-
yndislegri, sterkri rödd; sú rödd hafði i sér fólgið traust á hin-
Um ósýnilega guði. Og titringur fór uin mig alla, þegar ég heyrði
hana. Mér fannst ég kannast við hana. Og það var ekkert undar-
legt ,því að fylgdarandinn liafði oft verið með mér í jarðnesku
lífi mínu, þó að ég sæi hann aldrei. Ég kannaðist við hann sem
gamlan part af sjálfri mér, og þess vegna fannst mér fyrst þetta
vera kvenmaður. Hann sagði við mig: „komdu!“ Og ég hikaði ekki
við það. Það var eins og ég léti eðlilega undan því, sem mér
fannst vera boð samvizku minnar. Svona er þessu oft farið. Við
höfum öll okkar fylgdaranda.
„Bréf frá Júlíu".