Morgunn - 01.12.1956, Síða 65

MORGUNN
143
legi leiðtogi, ekki gert vart við sig. Hann kom aftur
og kvaðst hafa verið bundinn öðrum störfum, ekki
á jörðunni. Þá skrifaðist:
Við höfum flúið á náðir bænarinnar um sinn, tekið okk-
ur hvíld frá áhyggjum þeim og erfiði, sem fylgir starfi
okkar á lægri sviðunum hjá ykkur, og leitað friðar ein-
verunnar og samræmisins á tilbeiðslusviðinu. Stundum
verðum við að styrkjast og leita hvíldar í samfélaginu við
hina sælu anda, svo að við þreytumst ekki á starfi okkar,
verðum hryggir og þreyttir og missum áhugann á starf-
inu.
Þú, sem gengið hefir um götur og stræti hinna yfir-
fylltu borga ykkar á jörðunni, heimsótt bæli lastanna til
að miskunna þar, andað að þér hinu kæfandi sótthitalofti,
sem er þar, já, þú, sem hefir orðið vitni að eymd og synd,
sem þú fannst að þú gazt ekki ráðið bót á, þú hlýtur að
geta skilið tilfinningar okkar, meðan við erum að vinna
köllunarstarfið á jörðunni.
Við sjáum ekki aðeins hinn efnalega skort og neyð, held-
ur einnig hinar andlegu freistingar, ekki aðeins þær sorgir,
sem blasa við hinu líkamlega auga, heldur einnig hina
leyndu sorg, sem enginn maður fær að vita um. Þú skalt
ekki halda, að við sjáum ekki sorgir ykkar og yfirsjónir,
eða að við getum dvalið meðal ykkar mannanna og andað
uð okkur hinu jarðneska andrúmlofti, án þess að anda
að okkur einhverju af bölvun jarðarinnar.
Mikill er munurinn á lífi þín, vinur minn, og lífinu,
Sem úrkast mannfélagsins lifir í eitruðu andrúmslofti
skúmaskotanna í hliðargötum hinna yfirfylltu stórborga
Vkkar, og þó er hann hverfandi lítill hjá muninum, sem er
a heimkynni okkar, hið efra og heimkynnunum, sem við
gÖngum inn í á lægri sviðunum. Við komum frá landi
Ijóssins, hreinleikans og fegurðarinnar þar, sem ekkert
saurugt, vanheilagt eða óhreint er til, enginn skuggi, en
allt er flekklaust og hreint. Við kveðjum samfélag hinna
fullkomnu, þar sem friðurinn ríkir, við kveðjum um sinn