Morgunn - 01.06.1963, Blaðsíða 30

24
MORGUNN
„Hversvegna dettur þér þetta í hug?“
„Það veit ég ekki.“
Kona mín hafði ekki séð myndirnar á veggnum og ég
hafði ekki á þær minnzt, og ekki þau hin. Eðlilegt hefði
verið, að konan mín minntist á einhvern nýliðinn atburð,
eða eitthvað sem frétzt hafði til Parísar meðan við dvöld-
umst þar í tvö ár áður en við lögðum upp í þessa ferð
fyrir 7 mánuðum. En fréttin af morðinu á prinsinum hafði
komið til Parísar einmitt meðan við dvöldumst þar 16
árum fyrr en þetta samtal okkar fór fram.
Hér var um greinilegt fjarhrifasamband milli okkar
hjónanna að ræða. Og hvernig veit ég það? Vegna þess, að
ég hafði sent henni skakkt hugskeyti: Myndin reyndist alls
ekki vera af morðinu á Lulu keisarasyni og stóð ekki í
neinu sambandi við hann!“
Annað dæmi fjarhrifa þótti Mark Twain merkast allra
þeirra, sem hann reyndi sjálfur. Það var í sambandi við
W. H. Wright, blaðamann í Virginia City, sem notaði
blaðamannsheitið Dan de Quille. Það hafði skjmdilega
komið í huga Mark Twains, að tími væri kominn til að
gefa út bók um silfurnámurnar í Nevada, og að W. H.
Wright, sem hann hafði unnið með að blaðamennsku tólf
árum áður, væri rétti maðurinn til að skrifa slíka bók.
2. marz skrifaði hann bréf til Wrights, sagði honum, hvað
sér hefði komið í hug og skrifaði honum jafnvel, hvernig
honum þætti bókin eiga að vera í megindráttum. Þegar
hann var búinn að skrifa bréfið kom honum í hug, að
hann kæmi sjálfum sér í klípu, ef Wright skrifaði bók-
ina en fengi síðan engan útgefanda að henni. Hann hætti
þessvegna við að senda bréfið en skrifaði í þess stað út-
gefanda sínum, Bliss, og bað hann að veita sér viðtal um
fjármálaatriði, sem hann vildi fá að ræða við hann. En
Bliss var á ferðalagi, bréfinu var því ekki svarað og Mark
Twain hætti að hugsa um málið.
9. marz bárust Mark Twain nokkur bréf og hann tók
óðara eftir því, að eitt þeirra var frá Wright. Maður