Morgunn - 01.06.1963, Blaðsíða 73

MORGUNN
67
líta á kristindóminn sem framandi trú, er ekki eigi við
og ekki geti svalað japönsku þjóðareðli. Auk þess var
kristindómurinn trú hinna vestrænu óvinsælu sigurveg-
ara, sem kom ekki til mála að þjóðin vildi aðhyllast,
þótt hin nýju trúarbrögð hafi hinsvegar tekið við mörgu
úr kristindóminum og samlagi kristilegar hugmyndir
og hugsjónir hinum gamla, japanska trúararfi. En hann
er grundvöllurinn.
2. Hin gömlu trúarbrögð, Shinto og Búddhadómur
höfðu löngu fyrir styrjöldina misst áhi’ifavald yfir hug-
um almennings vegna hins alltof nána sambands síns
við öfgafulla þjóðernisstefnu,, sem beið herfilegan ósigur
í styi'jöldinni. Þetta á þó miklu fremur við Shintoátrún-
aðinn en hinn japanska Búddliadóm. Shintotrúin var hin
opinbera trú Japana, trú keisaradýrkunarinnar, hirðar-
innar og prestastéttarinnar. Hinn japanski Búddhadóm-
ur lá fyrir ofan skilning alls þorra þjóðarinnar, og þótt
Zen-Búddhadómur og aðrir seinni tíma sértrúarflokkar
innan Búddhadóms í Japan ynnu marga fylgjendur, fannst
þorra þjóðarinnar hann gefa fólkinu steina fyrir brauð
í hörmungum, sem yfir þjóðina gengu eftir styrjöld-
ina. Báðir þessir átrúnaðir voru og eru óstarfræn trú-
arbrögð, trúarbrögð kyrrðar, athafnaleysis. En gegn at-
hafnalausum átrúnaði, sem lætur afskiptalaust eða af-
skiptalítið daglegt líf hversdagsmannsins, rísa eindregið
hin nýju trúarbrögð í Japan.
3. Árið 1945 var numin úr lögum öll trúarbragðaleg
þvingun í Japan. Japönsku lögin frá 1939 um trúfélög
neituðu öllum nýjum trúfélögum um viðurkenningu, en
ný löggjöf árið 1945 veitti algert trúfrelsi og gerði
mönnum mögulegt að stofna ný trúfélög og gaf mönnum
frelsi til að tala, skrifa og boða átölulaust sína trú.
Hvernig starfa þessi nýju trúarbrögð? Hvemig eru
þau? H. Thomsen bendir á átta atriði: