Morgunn - 01.06.1963, Blaðsíða 35

MORGUNN 29
með eiginhandarundirskrift minni og innsigli. J. L.
Chaffin".
Þótt engir vottar rituðu undir þessa erfðaskrá var
hún fullgild í N.Carolinafylki, þar sem hún var skrifuð
orði til orðs með eigin hendi arfleiðanda, væri unnt
að sanna rithönd hans á gerningnum.
Þegar gamli maðurinn var búinn að slcrifa þetta,
lagði hann plaggið inn í gamla Biblíu, sem faðir hans,
séra N. Chaffin hafði átt, og braut þannig tvö blöð
utan um erfðaskrána, að þau mynduðu hylki utan
um hana. Og á þessi tvö blöð var einmitt prentaður
27. kap. 1. Mósebókar, sem segir frá því, er Jakob
þóttist vera Esaú og blekkti blindan föður sinn til þess
að veita sér blessun og þann arfsrétt, sem Esaú bar.
Að svo miklu leyti sem sannað verður, hefir gamli
maðurinn ekki minnzt á þessa síðari erfðaskrá við
nokkurn mann. En hann gerði annað, hann saumaði í
vasann á yfirfrakka sínum blað, sem hann hafði skrif-
að á: „Lesið 27. kap. 1. Mósebókar í gömlu Biblíunni
hans föður míns“.
7. sept. 1921 andaðist gamli maðurinn af byltu, sem
hann hafði hlotið. 24. s. m. fékk næstyngsti sonurinn,
Marshall, staðfesta fyrri erfðaskrána. Móðir hans og
bræður hreyfðu að sjálfsögðu engum andmælum, þeim
var allsendis ókunnugt um síðari erfðaskrána. Það er
vert að hafa í huga, þegar þessi eiðfesta yfirlýsing
næst elzta bróðurins, James Pinkney Chaffins, er lesin:
„Ég heyrði föður minn með vissu aldrei minnast á
nokkra aðra erfðaskrá en þá, sem hann gerði árið
1905. Það var, að ég held, í júní 1925 að mig fór að
dreyma hann mjög skýrt hvað eftir annað. Mér þótti
hann koma að rúmi mínu en segja ekkert. Nokkuru
síðar, ég held í júnílok, dreymdi mig að hann kæmi enn
að rúmi mínu, klæddur í svartan yfirfrakka, sem hann
hafði átt og ég hafði oft séð hann bera. Að þessu sinni
talaði andi föður míns til mín. Hann togaði í frakka