Morgunn - 01.06.1967, Qupperneq 29

MORGUNN
23
að við verðum að kveðja jarðlífið. Og þá er hollast að vita
sannleikann um það, sem þá tekur við. Fávizkan og hirðu-
leysið um það að afla sér þekkingar í þessum efnum getur
orðið örlagaríkara fyrir okkur en við almennt gerum okkur
grein fyrir.
Ég þekki marga, sem fluttir eru yfir á hið nýja svið til-
verunnar, og farið hefur fyrir á svipaðan hátt og mér. 1
stað þess að geta skilið og skynjað þá breytingu, sem á var
orðin við líkamsdauðann, hafa þeir haldið dauðahaldi í þá
villu, að þeir heyrðu enn jarðlífinu til, enda þótt þeim kæmi
þar margt annarlega og öðruvísi fyrir sjónir en áður. Sum-
um þeirra hefur tekizt, líkt og mér, að komast í óheilbrigt
og óeðlilegt samband við bylgjusvið jarðarinnar og þeirra,
sem eftir lifðu. Þeir hafa gerzt meira eða minna jarðbundn-
ir. En með þessu móti hafa þeir annars vegar skapað sjálf-
um sér kvöl og þjáning, sem þeir ekki fengu við ráðið, og
lagt á sig fjötur, sem þeir ekki gátu losnað úr, og á hinn
bóginn valdið ástvinum sínum, þeim, sem þeir þó heitast
unnu og sízt vildu verða að meini, slíkri vanlíðan með ásókn
sinni, að þeim hefur legið við sturlun.
Þetta er í stuttu máli megin inntak þess, sem hinn látni
maður skýrði frá á miðsfundunum hjá Wickland-hjónunum.
Ég hef ekki hirt um að tilfæra hér orði til orðs frásögn hans.
Það yrði of langt mál, og því hef ég sleppt því hér, sem mér
fannst minna máli skipta, en dregið aðalatriðin sem ljós-
ast fram.
Tilgangur minn er fyrst og fremst sá, að undirstrika og
vekja athygli á því, hversu óviturlegt og hættulegt það er,
ekki aðeins í þessum málum, heldur á öllum sviðiuu, að van-
rækja eða jafnvel forðast það af ásettu ráði, að kynna okk-
ur svo rækilega, sem kostur er á, hvert málefni, áður en við
tökum afstöðu til þess, eða kveðum upp um það dóm með
eða móti. Gamlir fordómar og einstrengingslegar erfikenn-
ingar, hafa jafnan verið nýjum sannindum öruðugur þránd-