Morgunn - 01.06.1967, Qupperneq 30

24 MORGUNN
ur í götu. Það hefur sagan átakanlega sýnt og sannað hvað
eftir annað.
Og vist er það dapurlegt tímanna tákn, að nú, á tímum
vaxandi menntunar, sem við stærum okkar af, skuli hin
afarvoldugu fjölmiðlunartæki, dagblöð, útvarp og sjónvarp,
sem ná svo að segja hvers manns eyrum og augum, víða vera
notuð bæði beint og óbeint í áróðursskyni, og verða þannig
til þess, áður en menn vita af, að binda menn á klafa skoð-
ana og viðhorfa, sem menn ekki hafa aflað sér með sjálf-
stæðri hugsun og rólegri athugun, heldur lært utan að eins
og páfagaukar fyrir sífellda endurtekningu. Þetta er hættu-
legra en menn gera sér Ijóst, og því vara menn sig ekki á því
sem skyldi. Og í þeim mikla hraða og óðagoti, sem einkennir
þessa tíma, er það að sjálfsögðu einkar þægilegt, að láta aðra
færa sér heim skoðanirnar, líkt og varning úr búð, í stað þess
að verja tíma og fyrirhöfn í það að hugsa og skapa sér þær
sjálfur.
En til þess held ég nú samt, að okkur sé gefin skynsemi
og dómgreind, að við eigum að nota þetta hvorutveggja, en
ekki að ieggja það á hiiluna. Og til þess er okkur gefin sjón,
að við skoðum hlutina með eigin augum, en ekki í gegnum
lituð gler annara.
Hvergi er þó tómlætið og hirðuleysið um sannleikann
meiri nauðsyn, hvergi mikilvægara að halda vöku sinni og
fordómalausri leit að því sanna og rétta, en í þvi málinu,
sem mestu varðar hvern mann. En það er að gera sér grein
fyrir innsta eðli okkar sjálfra, þekkja sjálfan sig og þá meira
og minna duldu hæfileika og eigindir, sem í sál okkar búa,
og síðast en ekki sízt, að rannsaka og fá svör við þeirri spum-
ingu, hvort líf okkar er aðeins þessi fáu og að því er virðist
tilgangslitlu fet frá vöggunni til grafarinnar, eða hvort það
er áframhaldandi braut þroska og lifs. Svar okkar sjálfra
við þeirri spurningu hlýtur öllu öðru fremur að móta líf okk-
ar og breytni hér á jörð og viðhorf okkar til tilverunnar og
höfundar hennar.