Morgunn


Morgunn - 01.06.1967, Page 19

Morgunn - 01.06.1967, Page 19
MORGUNN 13 eru, skiptir mestu. Fyrir það samband verður framhalds- lífið í okkar augum lifandi veruleiki. Með því móti fá þeir, sem hérna megin eru, eitthvað að vita um þá, sem komnir eru yfir á hið óþekkta svið. Slíkt samband byggir brú yfir djúpið. Erfiðleikarnir stafa af því, að svo fáir em þess megn- ugir að komast í það samband beinlínis, heldur aðeins með tilhjálp miðlanna. Ýmsir guðspekingar eru á því, að slíkt samband hljóti ávallt að verða ófullkomið og erfiðleikum bundið. Ef þetta er rétt, að hvorki sannfæringin um framhald lífs eftir dauðann, né heldur það samband við þá látnu, sem enn er völ á, geti fullnægt okkar innstu þrá, né heldur ráðið til fullnustu gátu dauðans, hvað er það þá, sem við þráum? Þegar við íhugum dauðann, er það oftast einkum með tilliti til þeirra látnu, en ekki hinna, sem eftir lifa. Ekk- ert er eðlilegra en það, að við þráum samband við látinn vin, ekki aðeins vegna þess að okkur fýsir að fá fréttir af hon- um, heldur einnig vegna þess, að við sjálf erum sorgbitin og einmana. En slíkt samband þarf að vera meira en frétta- flutningur með aðstoð miðils. Það þarf að vera miklu inni- legra. Við þurfum að geta séð hinn látna vin, fundið hið hlýja handtak, geta lifað með honum, þannig að við tökum þátt í gleði hans og sorg, eins og þegar hann var sýnilegur hjá okkur. Okkur nægir ekki minna. Við lítum á dauðann sem aðskilnað þeirra, sem unnast. Dauðinn virðist skyndilega hafa skapað það bil á milli elsk- endanna, sem ekki er unnt að brúa. Einmanakenndin er aug- Ijós vottur þess, að dauðinn hefur rofið það samband, sem áður var á milli þeirra. Enda þótt lífið haldi áfram eftir jarð- lífið, þá er þetta þó ekki óslitin heild, vegna þess, að dauð- inn kemur þar inn á milli. En ef dauðinn er fyrst og fremst eyða í samhengi lífsins hérna megin og hinum megin grafar, þá er engin leið að lýsa þvi, svo það verði skiljanlegt, hvernig hann raunverulega er. Við þurfum þá sjálfir að deyja til þess að komast að raun um það til fullnustu. Það er engin leið að ráða gátu dauðans með því að reyna
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Morgunn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.