Morgunn - 01.12.1973, Síða 51

VIÐTAL
129
„Það eru eingöngu lækningafundir.“
„Áttu við að þú sért hætt að hafa venjulega transfundi?“
„Já, sökum þeirra sambanda við framliðna lækna, sem ég
hef öðlazt, hef ég snúið mér algjörlega að þvi að reyna að
hjálpa sjúku fólki.“
„Hvemig fara þessar lækningar fram hjá þér?“
„Það gerist með þeim hætti, að ég kemst í visst andlegt
ástand, og finn þá sjúkdómseinkennin í eigin líkama og lýsi
þeim fyrir sjúklingnum í einstökum atriðum.“
„I hverju liggur lækningin?“
„Hinir framliðnu læknar gefa ýmis konar ráðleggingar, t.d.
um mataræði. Þeir láta mig jafnan snerta ákveðnar tauga-
stöðvar sjúklingsins og heita nuddi, þar sem það á við.“
„Hefurðu nokkru við þetta að bæta að lokum, Jónína?“
„Já, í fyrsta lagi vil ég taka það fram, að mér finnst sjálf-
sagt fyrir fólk að leita lækninga hjá heimilislæknum sínum
eða sérfræðingum, þegar það verður veikt. Hitt er annað mál,
að ég hef stundum reynt að hjálpa þeim, sem allt annað hafa
reynt án árangurs.
Og að lokum vil ég segja þetta: Þó mér liafi skilizt að lækn-
ingar hinna framliðnu lækna hafi oft tekizt með undursamleg-
mn hætti, þá vil ég vara fólk við því að halda að hægt sé að
lækna alla sjúkdóma á þennan hátt.“
Jónína Magnúsdóttir er mjög hlédræg kona, og var þvi frem-
ur treg til þessa viðtals. Henni finnst — eins og mörgu góðu
fólki — bezt að vinna verk sín í kyrrþey, svo lítið beri á.
Morgunn telur hins vegar að fólk megi gjaman fá að vita, hve
mikilvægt samband við annan heim getur verið. Og þá ekki
sízt, þegar um lækningar er að ræða á sjúkdómum, sem vís-
indin hafa gefizt upp á. En það eru einmitt oft vonlausir sjúkl-
ingar, sem leita til miðla, þegar fokið er í öll skjól.
Hér skal aðeins drepið á tvö dæmi um þann árangur sem
náðst hefur fyrir milligöngu Jónínu Magnúsdóttur i lækn-
ingum.

9