Morgunn - 01.12.1973, Blaðsíða 86

164
MORGUNN
settust í sæti sín umhverfis eldsvæðið. Læknar, sem trúðu því
ekki, að þarna væri allt með felldu, rannsökuðu fætur hinna
heilögu manna í viðurvist allra áhorfendanna. Vildu þeir full-
vissa sig um, að ekki yrði komið við neinum brögðuln. Þeir
sögðust ekki hafa orðið varir við neitt grunsamlegt, en hins
vegar kváðu þeir iljar hinna heilögu manna vera harðar eins og
horn; en svo er yfirleitt um iljar Indverja sem þama búa, því
þeir ganga ævinlega berfættir. Að lokinni skoðuninni gengu
hinir heilögu menn á eldinn. Þeir voru alls sex. Einn fór fvrir,
en rétt á eftir honum kom annar — og svo hver af öðrum. Þeir
fóru sér að engu óðslega. Gengu jafnhægt og áreynslulítið og
þeir væru að vaða lygnan kíl. Voru þeir lengi að ganga þvert
yfir bálið, sem var rúmlega sex metra breitt. En lengi fannst
okkur áhorfendum þeir vera að þessu undri. En bálið var mik-
ið, og lagði af því slíkan hita á okkur áhorfendur, að okkur
fannst nóg um, og sátum við þó i talsverðri fjarlægð.
Jafnskjótt og eldvaðendur stigu út úr brennheitu bálinu
komu læknarnir og skoðuðu þá vandlega. Læknamir fundu
engin merki þess, að eldurinn hefði brennt svo mikið sem góm-
stóran blett á hörundi neins þessara heilögu manna.
Var því þá lýst yfir, að þama hefði almáttugur guð gert
kraftaverk, sem vísindin gætu hvorki skýrt né skilið. Læknarn-
ir hristu höfuðin i undrun og spurn. Hvemig gat það verið, að
eldurinn skyldi ekki brenna svo mikið sem eitt hár á fótleggj-
um þessara manna?“
Og dr. Jón endar þessa frásögn með hinni alkunnu tilvitnun
í orð Hamlets til vinar síns:
„Það er fleira á himni og jörðu, Horaz,
en heimspekina drevmir um.“
Hér er sem sagt áreiðanlegur og upplýstur menntamaður
vottur að þessu ótrúlega fyrirbæri. Hvað kennir það okkur?
Ætli það sé ekki nokkuð greinileg ábending um það, að óvarlegt.
sé að fordæma frásagnir af dulrænum fyrirbæmm? Ætli þjóð-
sögur og ævintýri heimsins, að ógleymdum goðsögnunum, búi
ekki yfir merkilegri sannleik en margan visindamann grunar?
Jámburður Við Vesturlandamenn höfum að vísu margt
nýtt la>rt, en við höfum líka mörgu merkilegu
gleymt. Vmislegt af því sem i dag kemur okkur ærið ókunnug-
Iega l'yrir sjónir, var forfeðrum okkar engin nýlunda. Þannig er