Morgunn - 01.12.1973, Síða 59

í STUTTU MÁLI
137
Ég komst fljótt að því, að þetta var efnisdrengur, prúður í
framgöngu, góður drengur og vel gefinn og ávallt efstur á próf-
um í sínum bekk. I vor tók hann landspróf og var eins og vant
var með hæstu einkunn í bekknum.
27. júli 1953.
BjarngerSur Ólafsdóttir.
(Ritað eftir frásögn Bjarngerðar. -— Elínborg Lárusdóttir).
HEYNÁLIN
Ég mun hafa verið eitthvað 10 eða 11 ára þegar þetta gerðist,
sem hér verður sagt. Myrkfælin var ég og þorði varla um hús að
ganga eftir að skyggja tók, en nú var daginn tekið að lengja og
skammdegið gleymt. Pabbi var nýbúinn að lesa húslesturinn,
en það gerði hann ætíð á sunnudögum að loknum morgunverði.
Glaðasólskin var úti og snjór yfir allt.
Pabbi bað mig nú að skreppa fyrir sig suður í svonefnda
lambhúshlöðu, og sækja heynál sem þar átti að vera. Þurfti að
gera við hana, minnir mig að handfangið væri bilað á henni.
Pabbi sagði við mig eitthvað á þá leið, að ekki mundi ég
verða myrkfælin í glaða sólskininu. Man ég að hann kallaði á
eftir mér mér og bað mig að sperra fyrir hurðina að innan-
verðu meðan ég færi inn i hlöðuna. Eánhverjar kindur voru i
stíu innst i kránni til vinstri handar, vissi ég að þær máttu
ekki sleppa út.
Ég fór nú sem leið lá. Lambhúsið var örstutt frá bænum, og
var ég kominn þangað eftir augnablik. Dymar voru andspænis
garðahöfði, og lét ég skóflu sem þar var í horni fyrir hurðina.
Bjart var inni í húsinu og eins og áður er sagt, glampandi sól-
skin.Fór ég nú beint inn i hlöðuna, fann heynálina,og liélt nú
með hana í hendinni fram garðann. Verður mér nú litið til
djua, — en, þar var þá engar dyr að sjá. Veggurinn var með
f jórum eða fimm steinaröðum neðst, og sniltulileðslu fyrír ofan,