Búfræðingurinn - 01.01.1941, Blaðsíða 86

82
BÚFRÆÐINGURINN
En það sama gildir um þessi ræsi og önnur, að þau eru því
aðeins lögð með lágmarkshalla, að annars sé ekki kostur.
h. Slcógviðarræsi.
Skógvið er hægt að nota til ræsagerðar, þar sem auðvelt er að
fá viðinn og stutt að flytja hann til nolkunarstaðarins. Það
er ekki ráðlegt að nota þau í jarðvegi þar sem fínn leir og
sandur getur borizt með jarðvatninu í ræsið, heldur ekki þar
sem mikill rauði er í jörðinni.
Skógviðinn má nota ókurlaðan eða grennstu toppgreinarnar
eru kurlaðar af. Viðurinn er lagður i bindum i ræsið, þannig
að lim eins bindis nær á miðjan stofn þess næsta við og skal
toppendi snúa undan straumstefnu ræsisins. Botnhreidd þess-
ara ræsa þarf að vera 30—50 cm og viðurinn fyllir í ósignu
ræsi 60 cm. Þekja skal yfir viðinn með grasrótarhnausum
eða mýrartorfi áður en ræsið er fyllt.
Urís eða fjalldrapi kemur eklci til greina til ræsagerðar af
þeim ástæðum, að hann gefur ekki nægilega öra vatnsrás, því
hann ber ekki þunga jarðefnanna við fylling ræsisins.
5. Tréræsi.
Þessi ræsagerð hefir verið notuð á nokkrum stöðum hér hin
síðustu ár, einkum í viðtökuræsum, er hafa þurft að flytja
allmikið vatnsmagn frá jarðræsum og í einstök ræsi, sem
liefir þurft að leggja gegnum sérstaklega gljúpa mýrarjörð eða
áður sundurgrafinn jarðveg, t. d. á samfelldum mógrafar-
svæðum, er ræktuð hafa verið.
Þar sem hægt er að leggja
leiðsluna á fast undirlag, eru tvö
horð %" negld saman svo þau
myndi rétt horn; milli raða borð-
anna eru með jöfnu millibili
fest þverstykki úr battinguin.
Þessi þakmyndaða renna er
lögð í ræsið og hvílir á þver-
stykkjunum. Betra er að slá
saman stokkrennum úr horðum
og eru gerð göt á hliðfjalir renn-
unnar, 10 cm löng og 1—IV2
J