Viðar - 01.01.1936, Qupperneq 97

Viðar]
Eins líf er annars líf.
Eftir Halldór Kristjánsson.
Þetta er boðskapur þeirrar menningar, sem við hyllum.
Félagsþroskinn er æðsta dyggð kynslóðar okkar. Vegleg-
asta hlu’tverk hins komandi fólks er að lifa bræðralagið.
Takmark uppeldisins er góður félagi.
Uppeldisstofnanir dæma sig sjálfar eftir því, hvaða þýð-
ingu þær hafa fyrir mótun mannsins í þessa átt. Með það
í huga segi ég, að skólinn á Núpi sé og hafi verið góður
skóli.
Veturinn 1929—1930 voru 28 nemendur á Núpi. — Ég
var þar þá. — Sjö af þeim urðu síðar forystumenn í fé-
lagsskap æskulýðsins heima hjá sjer. Einn af hverjum
fjórum úr árganginum gegndi síðar formannsstörfum í
ungmennafélagi sínu.
Þetta var ekki aðeins tilviljun. Núpsmennirnir völdust
til forystu í félögum sínum vegna þess, að þeir voru bezt
til þess fallnir. Þeir höfðu lært að lifa og starfa í félags-
skap og fyrir félagsskap. Þeir höfðu fundið, hvers virði
það var að skipast í flokk um áhugamálin. Þeir þekktu
þá nautn að leggja krafta sína saman í eitt, vegna hugðar-
mála sinna. Þeir höfðu fundið þýðingu samtakanna, — fé-
lagslífsins, fyrir framkvæmdirnar og fyrir sálarlífið. Þeir
vissu það, að fullkomið líf er félagslíf.
Einn skólabróðir skrifaði mér: „Þegar ég kem heim,
vildi ég reyna að gefa öðrum það, sem mér var gefið á
Núpi.“ Hann á þar við skilninginn á góðu félagslífi og fé-
lagsstarfi.
Ég hefi vitnað í sérstakan árgang. Bæði var ég þar
sjálfur og auk þess má vera, að á honum sé þessi mótan
í skýrara lagi.
Það voru töluvert sterk átök innan skólans þennan vet-
6*