Viðar - 01.01.1936, Síða 155

Viðai'Í
Tvær myndir.
Eftir Konráð Erlendsson.
I.
•
Það var seint í apríl árið 1907. Vorið var komið í Dan-
mörku, loftið var hlýtt og trén næstum allaufguð. Kvöld-
ið var kyrrt og heillandi, vel fallið til þess að vekja
drauma í huga æskumannsins og starfsþrá í brjósti hins
þroskaða manns. Ég var á gangi norður með Hróarskeldu-
firði að austanverðu. Fjörðurinn lá spegilsléttur í kvöld-
kyrrðinni og endurkastaði kvöldbjarmanum, sem var að
byrja að dvína. Handan við fjörðinn bar skóginn við him-
in. Hann minnti á fjöll í fjarska. Þetta var dásamlegt
kvöld, eitt af þeim kvöldum, sem ekki er hægt að lýsa
og ekki er hægt að gleyma.
En hugur minn var þó ekki nema að öðrum þræði festur
við fegurðina í kringum mig. Ég hugsaði öllu meira um
það, hvað mundi bíða mín í næstu framtíð. — Við vorum
tveir félagar á leið í nýja vist. Þetta var fyrsta árið okkar
í Danmörku, og við vorum ekki enn orðnir kunnir lands-
háttum né farnir að skilja hugsunarhátt fólksins. Við höfð-
um verið í Askov veturinn áður. Þar vorum við margir ís-
lendingar saman, mynduðum ríki í ríkinu og vorum sjálf-
um okkur nógir en lögðum lítt lag okkar við okkar
dönsku skólabræður. Nú var verið að senda okkur úr
hreiðrinu. Við höfðum ráðist vinnumenn á nýstofnaðan
lýðháskóla skammt frá Hróarskeldu. Þar var einn af
skólabræðrum okkar ráðsmaður, og var hann kominn
þangað fyrir mánuði. — Við áttum að vinna að garðyrkju.
Skólastjórinn hét Bredsdorff. Þetta var allt það, sem við
vissum um staðinn.
Við höfðum spurt til vegar í Hróarskeldu. Okkur var
visað á veginn út með firðinum og sagt, að skólinn