Andvari - 01.06.2011, Síða 23

andvari
JAKOB BENEDIKTSSON
21
vel til vina og hélst sú vinátta á meðan báðir lifðu. í minningargrein um
Jón látinn fórust Jakobi svo orð:
Ungur kynntist ég Jóni Helgasyni og varð heimagangur hjá þeim hjónum í
nærfellt 20 ár. ... Jóni Helgasyni á ég öðrum fremur að þakka að ég fór að
hnýsast í íslensk fræði. Hann otaði mér út í mörg þau verkefni sem ég fékkst við
árum saman, og af engum manni hef ég meira lært, enda þótt aldrei væri hann
kennari minn í eiginlegum skilningi. En þau ár sem ég sat hið næsta honum
á Árnasafni urðu mér allri skólavist betri. En mest var um það vert að öðlast
vináttu hans ævilangt.12
Solveig, dóttir Jóns Helgasonar, lýsir þessum vinum afar vel í minningar-
grein um Jakob:
Ég held þeir hafi aldrei orðið ósáttir um neitt, og hafi það verið, þá varð þeim
að minnsta kosti aldrei sundurorða. Má kannski telja það meira Jakobi til tekna
en pabba, sem átti það til að vera örgeðja. En eitt aðaleinkenni Jakobs var hvað
hann var seinn til illinda. Gagnkvæm virðing þeirra hvor fyrir öðrum var
óhagganleg. Alltaf voru þeir fullkomlega óþvingaðir saman og fölskvalausir,
en unr leið voru þeir skemmtilega ólíkir menn. Ekki einungis á Árnasafni unnu
þeir að fræðagrúski saman allan guðslangan daginn, heldur gáfu þeir um tíma
út tímaritið Frón saman og deildu milli sín upplestrunum á kvöldvökum stúd-
entafélagsins í Höfn öll stríðsárin.13
Jakob hafði vissulega frá upphafi áhuga á íslenskum fræðum. Hann taldi
Jón Helgason kennara sinn og leiðbeinanda og það var fyrir hans tilstilli
að Jakob sneri sér eftir próf æ meira að íslenskum fræðum þótt hann
hefði nálgast þau upphaflega með latneska texta íslenskra manna í huga.14
Arið 1943 hóf Félag íslenzkra stúdenta í Kaupmannahöfn að gefa
út tímaritið Frón og tók Jakob að sér ritstjórn þess. Ástæða þess að
farið var út í útgáfuna var einkum sú að eftir að sambandið við Island
rofnaði í stríðinu áttu íslendingar á meginlandinu þess ekki kost að
fylgjast með nýjum bókmenntum og höfðu ekki heldur tækifæri til að
birta frumsamið efni á íslensku. Boðsbréf var sent út þar sem ritið var
kynnt og þess getið að einn tilgangur með útgáfu þess væri að ráða bót
á þessum skorti. Félagið fékk styrk úr ríkissjóði til útgáfunnar og setti
sér það markmið að gera ritið sem best úr garði og selja það ekki dýrt.
I skrifum ritstjórans til lesenda Fróns voru allir Islendingar hvattir til
að auka útbreiðslu ritsins og kaupendafjölda eftir megni. Á útgáfuárinu
1943 átti íslendingafélagið fimmtíu ára afmæli og er þess minnst í
ntinu með tveimur greinum en tekið er fram í formála ritstjóra að því