Andvari - 01.06.2011, Síða 64

62
GUÐRÚN KVARAN
ANDVARI
til neins hróss, en þó finnst mér það ekki með öllu illt. Mér hefur nefnilega oft
sýnzt, að alls konar félagsmálastúss éti tíma manna í alltof ríkum mæli og að
sumir hefðu vel getað varið tómstundum sínum til þarflegri hluta.101
Ekki tækju allir undir þessi orð Jakobs um lélega félagsstjórn. Þegar
hefur verið minnst á að Félags stúdenta í Kaupmannahöfn gerði hann
að heiðursfélaga og sama gerði Mál og menning fyrir áratuga farsælt
starf hans sem stjórnarmaður félagsins.
A Hafnarárunum var Jakob bæði í stjórn Dansk-islandsk Samfund og
Samfund til udgivelse af gammel nordisk litteratur. í stjórn hins fyrra
hafði hann verið kjörinn 1943 og hins síðara 1944 en hætti í báðum
1946 þegar hann fluttist heim til Islands.
Jakob var í útgáfunefnd Rímnafélagsins frá stofnun þess ásamt Birni
K. Þórólfssyni og Finni Sigmundssyni. A vegum félagsins gaf hann út
Persíus rímur eftir Guðmund Andrésson og sömuleiðis Bellerofontis
rímur. Komu þær út í öðru bindi ritraðar félagsins árið 1949. Enginn
höfundur er nefndur að Bellerofontisrímum en Jakob leiðir að því
líkur og styðst þar við ummæli Páls lögmanns Vídalíns að höfundur sé
Guðmundur Andrésson.102
Hann tók að sér formennsku í Félagi íslenskra fræða á árunum
1954-1957 og var í ritnefnd Islenskrar tungu frá upphafi 1959 og þar
til ritið hætti að koma út 1965.
Eitt félag er ástæða til að nefna sérstaklega. Það er Kínversk-íslenska
menningarfélagið. Upp úr 1950 tóku að berast hingað til lands kínversk
blöð frá esperantistahreyfingunni í Kína til samtaka esperantista hér-
lendis og þar vaknaði talsverður áhugi á því að leita eftir samskiptum
við þetta systurfélag í Kína. Það varð til þess að árið 1952 var hópi
Islendinga boðið til Kína í sex vikur. Þeirra á meðal voru Jóhannes
úr Kötlum og Þórbergur Þórðarson sem eins og kunnugt er var mikill
áhugamaður um esperanto. Þegar heim var komið var áhugi á frekari
tengslum við Kína. Jakob fékk áhuga á nýju þjóðskipulagi Kínverja og
Maó formanni og var því meðal þeirra sem hvöttu til stofnunar félags-
ins. Hann var kjörinn formaður þegar á stofnfundi 1953 og gegndi því
embætti til 1975. Félagið lagðist að vísu í dvala í þrjú ár, 1968-1971,
vegna ólgu menningarbyltingarinnar en var endurreist 1971.
Markmið félagsins var að stuðla að menningarlegum samskiptum
Kína og Islands. A fyrstu árum þess komu hingað til lands ýmsar sendi-
nefndir frá Kína og hópar listamanna. Arnþór Helgason, núverandi for-