Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Blaðsíða 69
Gunnbjarnarsker ið nýja.
Sjónleikur í eirnun þætti eftir Jóhannes P. Pálsson.
(Tileinkaö Stepliáni G. Stephánssyni.)
Persónur:
SannleÁkurinn,
Hugsjónamaðurinn,
Löggjafinn,
Hermöðurinn,
Vísindamaðurinn,
Auðmaðurinn,
Katólskur prestur,
Tiskan,
V elsæmin,
Tveir sjómenn.
Leíksviðið, sendin fjara .— 1
baksýn sléttlygnt hafið. — Til
beggja handa brattar klappir—
—Til hægri teygist snös inn í fjör-
una frá aðal klettinum. — Þessi
klettasnös lokar útsýni á sjóinn
sem svarar einum fjórða liluta
breiddar leiksviðsins. — Yfir
snösina bera siglutré á liafskipi,
sem liggur fyrir Akkeri. — Sól-
in nýsezt. Það rökkvar smám-
saman meðahi á leiknum stend-
ur, unz hann er á enda, þá er
komið algjört myrkur. — Sann-
leikurinn stendur % miðri fjör-
unni og horfir út á sjóinn. Hann
er íturvaxinn unglingur, tigu-
legur og bjartur yfirlits. Hann
er því nær nakinn.— Iiugsjóna-
maðurinn kemur fyrir kletta-
snösina. Hann er í sundklæðum
og votur af sundi. Hann er góð-
»■=>0
mannlegur, gáfulegur og vel
limaður.
Hugsjónamaðurinn (virðir Sann-
leikann fyrip sér) :
Eg steypti mér í sjóinn, til
þess að verða á unda.n samferða-
mönnum mínum.
Sannleikurinn:
Þxi ert ætíð á undan samferða-
mönnum þínum.
Hug sjónamaðurinn:
Þú ert Sannleikurinn og skalt
vísa mér veg upp bjargið. —
(Bendir til vinstri). Eg hefi á-
sett mér að kanna landið þitt.
Safnnleikurinn:
En samferðafólkið?
H ugsj ónamaðurinn:
Það tefur fyrir okkur.
Sannleikurinn:
Eg fylgi þér glaður hvert sem
])ú vilt. Komum þá. — (Tekur
í hönd Hugsjónamannsins. Þeir
klifra upp klettana til vinstri).
Araglamm heyrist bailc við
klettasnösina til hægri.
Rödd Vísindamannsins (úr bátn-
um bak við snösina):
Þetta er land Sannleikans;
og' eg' hygg, að það sé liann
sjálfur, sem klifrarþarna upp
klappirnar með Hugsjónamann-
inum.