Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Blaðsíða 72

38
TÍMARIT bJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
er bezti vinur minn. Eg fylgi
honum, livert sem hann fer, á
enda, veraldar.
Sannleikurinn (lcallar hátt og
snjalt) :
Komum þá!
Allir rísa á fætur frá bæna-
gerðinni).
Löggjafinn:
Það er eg, sem hefi alt um
það að segja, hve nær við leggj-
um af stað.
Auðmaðurinn:
En því ættum við að eyða, tím-
anum hér á ströndinni?
Löggjafinn:
Það þarf margt að athuga.
Vér getum ekki lagt upp í för-
ina nema Velsæmin sé með.
Tizkan:
Það færi hetur á því, að Vel-
sæmin kæíni með okkur. ,
Presturinn:
Sé hún ófáanleg til þess að
verða oss samferða, neita eg að
vera í förinni. Slíkt væri synd
á móti réttlætinu.
Vísindamaðurinn:
En hún neitaði að fylgjast
með okkur í land.
Tízkan:
Hún mátti það ekki, fyr en
einhverjir höfðu farið á undan.
Löggjafinn:
Hún skal koma með okkur.—
(Gengur að bátnum til sjómann
anna). Rói, þið út í skipið og
sækið Velsæmina. Segið henni
að Sannleikurinn ætli að leið-
heina okkur um landið, en að án
hennar viljum vér hvergi fara.
Þið hafið sjálfir séð Sannleik-
ann og getið fullvissað liana um
að hann sé ekki eins ægilegur,
eins og hún hugði liann vera.
Sjómennirnir ýta bátnum í
hvarf við klettasnösina. — Það
heyrist ára-glam.
Auðmaðurinn (kallav) :
Þið skuluð fá það vel launað,
piltar, efiiþið eruð fljótir.
Löggjafinn (kallar) :
Þið þurfið ekki að minnast á
búning Sannleikans. .1
Tízkan:
Það verður að hylja 1 nekt
Sannleikans áður en Velsæmin
sér liann.
Löggjafinn:
Alveg rétt. Og klæði hans
skulu bera merki menningar
okkar. — (Op)iar tösku sinal og
tekur upp' hvítar buxur. — Við
Sannleikann) : Þessum brókum
skaltu klæðast næst þér.
Sannleikurinn:
En eg her aldrei klæði. Þess-
ar hrækur mundu hefta för
mína.
Löggjafinn:
En Veisæmin lieimtar það.
Sannleikurinn:
Það gerir 'engan mun. Þær
hefta för mína samt.
Löggjafinn (við Hermanninn) :
Gjör þú skyldu þína.'
Ilermaðurinn leggur Sann-
leikann flatan og klceðir hann í
brœkurnar.
Auðmaðurinn:
En *er þetta viturlegt? Ef
hann kemst ekki upp hjargið eða
lii’apar, getum við mist af allri
auðlegð þessa lands.