Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Blaðsíða 141
ENN UM VINLANDSFUNDINN.
107
kom til Norumbega áriS 1569, segir
hann að borgin hafi náð yfir fulla
þrjá fjórðu liluta úr mílu, og Bel-
linger taldi eigi færri en áttatíu
íbúðarhús innan landamæra þorps-
ins. J>að má því telja vafalaust,
að Norumbega er sama og Esti-
toland, er Zeno talar um.
Prófessor E. N. Horsford komst,
eftir nákvæma rannsókn, að þeirri
niðurstöðu, að á sú, er nú nefnist
Charles River, væri liin forna
Norumbega-á, og að þorpið hefði
staðið á bökkum hennar. Hann
er enn fremur sannfærður um, að
borgin Watertown í Massachus-
etts ríkinu, sé bygð ofan á hinum
fornu rústum Norumbega. Á tak-
af sama uppruna. Minnisvarði
úr steini hefir þessum norrænu
víkingum verið reistur í Water-
town.
En nú eru þetta ekki öll sönn-
unargögnin fyrir norrænu land-
námi í Ameríku. Þó-nokkrir
rúnasteinar hafa fundist í Bhode
Island ríkinu, sem eru óyggjandi
sönnunargögn. 1 bréfi, dags. 31.
okt. 1835, frá Dr. Thomas H.
Webb, þáverandi ritara Rhode
Island Historical Society, til próf.
C. C. Rafn í Danmörku, er greini-
lega skýrt frá hvar steinar þessir
hafi fundist, ásamt letrinu, sem á
þeim er. Á þremur þessara steina
eru rúnirnar vel læsilegar.
Assonet steinninn, eða Dighton kletturinn, viS Tanton ána. sem
lýst er hér í greininni.
mörkum Cambridge og Watertown
fann hann staðinn, sem Leifur
Eiríksson bygði á hlöður sínar.
Honum auðnaðist einnig að grafa
upp undirstöðu liúsa, er sam-
kvæmt öllum lýsingum voru bygð
af hinum norrænu landnemum, á-
samt verkfærum og öðrum munum
ina i ljóSum og riti. En Sir Gilbert kom
aldrei þangaö; enda fórst hann í þeirri
ferS.—pýS.
Merkastur þessara í'únasteina
er hinn svonefndi Assonet steinn,
eða Dighton kletturinn, eins og
liann er líka kallaður, er liggur á
austurbakka Tanton árinnar. Er
hann tólf feta langur og fimm feta
breiður. Letrið á honum hefir
verið lesið og ráðið af mörgum
fræðimönnum, og ber þeim öllum
að meira eða minna leyti saman
um, að þetta -sé efni þess:—