Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Blaðsíða 163
FIMTA ARSÞING.
129
Brown. Hinir fyrstnefndu afsökuöu sig
og var J. Gillies því kosinn án gagn-
sóknar.
Sem fjármálaritara var stungiö upp á
Fred. Swanson og Kl. Jónassyni, er
afsökuðu sig báöir. Þá kosinn Ólafur
Bjarnason gagnsóknarlaust.
Vara fjármálaritari kosinn Kl. Jónas-
son frá Selkirk í einu hljóöi.
Eftir árangurslausjir áskoranir itil
ýmsra manna, sérstaklega fyrv. skjala-
varöar Finns Johnson, lét Arnljótur 01-
son tilleiöast aö taka kosningu, gagn-
sóknarlaust.
Yfirskoöunarmenn voru kosnir: H. S.
Bardal og Björn Pétursson.
Nefndin mælti með Jm, aö skáldin J.
Miagnús Bjarnason og Þorbjörn Bjarna-
son, er kallar sig Þorskabít, yröu geröir
heiöursfélagar. Talaöi forseti fyrir því
máli. Var samþykt tillaga í þá átt, meö
því aö allur þingheimur stóö á fætur.
Þá var samþykt .tillaga um þaö, aö
fráfarandi embættismönnum skyldi greitt
þakklætisatkvæði, og það gert á sama
hátt.
Forseti þakkaði þá góöa samvinnu á
þinginu, góöa aðsókn aö samkomum og
þingfundum, og baö alla að endingu að
singja þjóðsöng íslands: “Ó, Guð vors
lands!”
Aö því búnu Sagöi hann þingi slitiö.
Morðið.
Guö fann þann mann, sem framdi morðiö,
Á fóta sinna lágu skör
Og sá það: hvað hann hefði orðið
Við hlýrri’ og’betri æfikjör;
í bernsku, öllum yfirgefinn,
Af agaleysi varð hann dýr,
Til fyrirmyndar frjálsan refinn
Hann fékk, sú eina mynd varð skýr.
Og Drottinn vissi um hvern ættlið:
Ef einn af miljón heföi sint
Því góöa’ í honum, glætt og bætt við
Þann gimstein smáa, upp hann kynt,—
Þá hefði’ hinn verri hálfi maður
Til hliðar þokað tafarlaust,
Hinn betri sungið sigurglaður
Frá sumarmálum fram á haust.
Og fyrir augu Guðs bar glaðan
Og gæfusaman, frjálsan mann;
Er fyrir minstu bræðrum bað hann,
Sem barn, og alt til þarfa vann.
Já, svona hefði ’ann eflaust orðið,
Og eftir þvi hann dæmast hlaut.
En hvern var svo að saka um morðið ?
Guðs sálarlíf var eintóm þraut!
AÖ var hinn betri maöur myrtur
í manni þessum, Drottinn sá,
Hinn verri síðan, viti firtur,
Án verndar hins, sem fallinn lá.
Hinn kærða þvi að sýkna sæmdi;
Guð setti’ hann við sitt náðarborð
Og þá meö orðsins þrumum dæmdi
Alt þjóðfélagið fyrir morö.
Guttonmtr J. Guttonnsson.