Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Blaðsíða 53

ALÞINGISHÁTÍÐIN
19
en nokkuð annað; því “frjálst er í
fjallasal" og “fagurt í skógardal’’,
l>egar sólin skín í heiði og himin-
inn djúpur og blár hvelfir sér yfir
Þingvelli, Ármannsfell og Almanna-
gjá. En aftur á móti kalt, dauft og
öinurlegt, þegar skýin grúfa grá og
þung yfir höfðum manna, og ýring-
ui' er eða steypiregn. En veðurat-
huganir sýndu, að á undanförnum
árum hafði einmitt rignt á Þing-
völlum þá daga, sem hátíðina átti
aS halda, og svo bætti ekki um, að
rignt hafði stöðugt í fleiri vikur á
undan hátíðinni; og var því sízt
að furða, þó þjóðin væri kvíðafull,
°g fram af munni hennar brytist
vonarþrungin ósk um gott og hag-
stætt veður.
á nhðvikudagskvöldið 25. júní
var veðurútlitið allt annað en glæsi-
^egt. Þokuloftið grúfði sig svo að
Segja ofan að jörð og faldi alt út-
sýni, en regnúðinn lagðist að öllu,
sem úti var, þéttur og þungur. —
Seinni hluta þess dags hófst fólks-
flutningurinn úr Reykjavík og aust-
Ur á Þingvelli, fyrir alvöru. Stjórn-
iu hafði tekið alla fólk's- og kassa-
öíla í sína þjónustu og sett fast-
ákveðið flutningsgjald hvora leið,
sem var 10 krónur með fólks- og
5 krónur með kassabílum. Við veg-
um hafði verið gert, þar sem þess
þurfti, og nýr vegur lagður upp
Mosfellssveitina, sem kom inn á
l>ann eldri skamt fyrir sunnan
Kárastaði, og fóru nienn austur eft-
U' gamla veginum, en suður eftir
l>eim nýja. Flutningurinn á fólkinu
Sekk aðdáanlega vel; eftirlit og
regla í bezta lagi. Ekki er mér
kunnugt um, hve margir það voru,
Sem austur fóru á miðvikudags-
kvöldið, en mesti fjöldi hefir það
hlotið að vera. Hónur sá, sem á
vegum Heimarfarnefndar var, fór
ekki fyr en á fimtudagsmorgun,
sökum þess að við óttuðumst, að
ef kalt eða regn yrði, að eldra fólk,
sem ekki var vant tjaldvist, þyldi
hana ekki, svo að ráðstafanir voru
gerðar til að fara austur á morgn-
ana og suður aftur á kvöldin, með-
an hátíðin stóð yfir, og gista í hin-
um ágæta bústað, er okkur var
lánaður á meðan við dvöldum á ís-
landi — Landsspítalanum nýja. Á
Þingvöllum var viðbúnaður mikill.
Tjaldborg mikil hafði verið reist
inni á Leirunum, sem eru alldrjúg-
an kipp í norður frá Þingvallabæn-
um, og áttu þar bústað allir gest-
ir, sem næturvist höfðu á Þingvöll-
um, aðrir en þeir, sem á vegum
Hátíðanefndarinnar voru, er heim-
ilisvist höfðu annaðhvort í Valhöll,
sem færð hafði verið af völlunum
og suður fyrir Öxará út með holt-
inu, nálega gegnt því, er Öxará fel!-
ur í Þingvallavatn. Þangað var og
konungshúsið fært, er konungur og
drotning bjuggu í á meðan þau
dvöldu á Þingvöllum, en krónprins-
in sænski bjó í Þingvallabænum,
sem landsstjórnin liafði látið byggja
upp úr steinsteypu í íslenzkum
bæjarstíl. Aðrir gestir stjórnarinn-
ar bjuggu í tjöldum, sem reist voru
á túninu á Þingvöllum, en skandin-
avískum stúdentum, sem fjölmenn-
ir voru á hátíðinni, voru reist tjöld
norðarlega í Almannagjá. Prýði-
lega var gengið frá öllum þessum
tjaldbúðum, og vatn leitt um þær
til neyzlu og hreingerninga.
Fimtudagurinn 26. júní — fyrsti
hátíðisdagurinn, — rann upp þung-