Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Blaðsíða 124
90
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
III.
Hið bezta frá útlöndum bera eg vil
í blettinn, sem jörðin á helgastan
til —
Hinn norræna Ódáins-akur.
Og klæða alt landið með iifandi
trjám,
En lýsa hvern skugga með fossum
og ám,
Þar andinn er óðkænn og spakur.
IV.
Bundna orku-allra heima-
íslendingar mesta geyma;
Orku, er heilan heim má lýsa, —
Hér er ekki í kot að vísa.
Landsins auð menn ekki skilja,
Afl sitt virðist þjóðin dylja.
Orka og vit er auður hölda
Ágætara höfðufjölda, —
Hér er gnægð af vatni og — viti
Vélafár þótt lýður striti.
Landið verður heimsins hjarta,
Heimaþjóðin djásnið bjarta.
Jökulheilinn heimi stjórnar,
Hjartablóði elfin fórnar.
Milli fjalls og fjöru víða
Fagrir skógar land þá prýða.
Dafnar hetjulíf í landi,
Loftið kvikt af nýjum gandi.
Kyngin flest í kynjasögum
Kemur fram — á næstu dögum.
Sæmundar þá synir spöku
Sigla höf á næturvöku, —
Ofar fjörðum, fjöllum, heiðum,
ferðast þjóð á sólarleiðum.
Siðir nýir, þúsund þættir,
En Þingvöll geyma fornar vættir.
—Þá munu, fræga fjalladrotning,
Flestir menn þér sýna lotning.
Þinna sveita sæludalur
iSjálfsagt verður engum falur.
Ber þá hæst, í heimsins fréttum,
Huldufólk, er bjó í klettum.
V.
Tak þú, maður, akra alla,
Aldingarða, blóm og skóga. —
Gef mér ísland, — græna hjalla,
Gef mér fjöll, með útsýn nóga
Yfir lífið, landið hafið,
Ljósi minna drauma vafið.
Fyrir eitt af íslands fjöllum —
Æsku minnar draumaheima,
Skifta vil eg auði öllum,
Öllu, er frjóu löndin geyma. —
Búa ofar þoku og þrautum,
Þýmenskunnar fjarri brautum.
Handskrift mína hér eg skrái:
Hallir, borgir, sléttur, skóga, —
Alt eg gef, svo fjallið fái,
Fjallabygð með jökla nóga.
Eigðu, bróðir, borg með höllum,
Bygð eg kýs hjá reginfjöllum.
Gef mér fjallið, gef mér tindinn,
Gefa skal þér akra frjóa.
Gef mér jökul, jökulmyndin
Jafngild er við græna skóga.
— Otursgjöldin eg skal gefa,
Ekki um jarðakaupin þrefa.
Fá mér aftur fríða tindinn,
Fjallabrún hjá sólarvangi,
Þar sem lilíðin, lautin, lindin,
Ljúft mig vöfðu ástarfangi.
Þar er svölun þyrstur fann eg,
Þar sem fyrst af kærleik brann eg-
Upp í dölum, fram til fjalla,
Faðmi vafin hvítra tinda,
Dvelja vil eg daga alla,