Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Blaðsíða 127
ÆTTJARÐARÓÐUR VESTUR-ÍSLENDINGA 1930
93
X.
I dýrðlegum háfjalla helgidóm enn
Vér heitum á almættið, konur og
menn,
Er reisti oss hátíða-hallir:
1 þúsund ár vernda hér þjóðlífsins
sál,
í þúsund ár blessaðu kyn vort og
mál,
Að reynumst vér íslenzkir — Allir.
* * W
Lifi land, þjóð og mál, lifi sögunnar
sál,
Biessi þúsund ár Þingvelli enn.
Lögum land byggi þjóö, eigum sam-
an einn sjóð,
Frægi alheimur íslenzka menn!
(Kveðið 1915 af séra Jónasi A. Sigurðssyni)
Frá norðrinu kom eg, til norðurs eg fer,
í norður snýr andi minn hvar sem eg er,
En noröurljós veginn mér vísa.
Við norðurheimsskaut er sú norðurhafs ey
Og norræna tungan, sem gleymi eg ei.
í norðri þeir langeldar lýsa.
Með kostum og löstum þar landið mitt er,
Og líf mitt er bundið því hvar sem eg fer,
Eg skorinn var, Fjallkona, frá þér. —
Að heimanmund fékk eg þitt hjartablóð rautt.
Og heiðursnafn landsins sem kalt er og snautt
Svo ást sonar áttu því hjá mér.
Að átthögum glugginn minn andlega snýr,
í ættlandi þjóðsagna hugurinn býr,----
Við brjóst móður börnin ei kvarta. —
Ef huldusveinn finst þar við hól eða klett
Þá liræðist ‘ann sízt eða efið þá frétt, —
Eg óx við það ættjarðar hjarta.
Til Mekka — er stefnan hjá Múhamedstrú, —
Á musterið Gyðingar einblína nú,
Þótt Jórsali hund-Tyrkinn hrjái. —:—
—í svefni og vöku, hvort syng eða bið,
í sorg eða gleði, í styrjöld sem frið:
Eg ættþjóð og ættland mitt þrái.