Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Blaðsíða 72

38
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISPÉLAGS ÍSLENDINGA
mannréttindanna, sem stofnuðu liið
forna Alþingi.
Síðasta dag hátíðarinnar var tek-
ið á móti kveðjum og ávörpum frá
fulltrúum, er mættu fyrir hönd
hinna og annara félagsstofnana út-
lendra. Þá var og sjálfu þinginu
slitið, er setið hafði hátíðisdagana.
Lýsti forsætisráðherra hátíðarslit-
urn síðla um kvöldið.
Mjög var hljómlist iðknuð við há-
tíöarhaldið, einkum söngur. Verð-
laun höfðu verið boðin og veitt fyr-
ir beztu hátíðarljóðin. Söngflokkar
úr fjarlægum héruðum keptu hver
við annan. Þjóðlegar listir voru
endurvaktar, rímnakveðskapur og
fleira.
Öll kvöldin fóru fram íþróttasýn-
ingar og dans á stórum palli er
reistur hafði verið framan í brekku,
þar sem náttúran sjálf lagði til há-
pallana eða upphækkuðu sætin. Þar
var íslands glíman sýnd og sigur-
vegaranum afhent belti að launum
af konungi. Hin íslenzka glíma er
allólík amerískri glímu, og er mikið
ásjálegri, liprari og listfengari. — Á
þessum palli voru fimleikasýningar,
er bæði konur og karlar tóku þátt í.
Ef til vill hrifu mann einna mest
þjóðdansarnir og þjóðsöngvarnir,
sem sýndir voru og sungnir af um
100 ungum drengjum og stúlkum,
8—12 ára að aldri. Það var unun á
að horfa.
Hestaveöhlaup fóru fram sein-
asta daginn. íslenzku hestarnir
eru ekki mikið stærri en Hjaltlands
hestar, en eru furðanlega þrótt-
miklir og úthaldsgóðir; þeir bera
200 punda mann. Þangað til nú
fyrir skemstu hafa þeir verið aðal-
farartækin. Nú eru bifreiðarnar
og flutningabílarnir að rýma þeim
burtu.
Á hverju kvöldi á Þingvöllum
voru höfð veizluhöld fyrir fulltrúa
og boðsgesti. Stór og fagur borð-
salur, er rúmaði hundruðir manna,
hafði verið reistur. Ræður fluttu
í veizlum þessum, Hans Hátign
Kristján X. konungur íslands og
Danmerkur, er mælti á íslenzka
tungu; ríkiserfingi Svía, Gustaf
Adolph, sérlega skýr og viðfeldinn
maður um fimtugt, forsætisráð-
herrar og stjórnmálamenn frá ýms-
um löndum. Á margar tungur var
mælt. í einni ræðunni bauö for-
seti sameinaðs þings gestina vel-
komna á 7 tungumálum, og var
leikinn í þeim öllum.
Einu varanlegu byggingarnar á
Þingvöllum eru kirkja, prestssetur
og bóndabær og gistihús, sem er
þjóðareign. Hátíðina sóttu rúmar
30,000 manna, og varð að sjá meira
en helming þeirra fyrir gistingu á
völlunum; enda var eins og heila
boi’g að líta af tjöldum þar á völlun-
um yfir hátíðina. Hver bær og sýsla
höfðu sitt aðaltjald fyrir samkomur
og gleðimót, en matreiðslu-, veit-
inga- og svefntjöldum raðað um-
hverfis. f aðaltjaldinu voru hér-
aðsmót á hverju kvöldi, þó naum-
ast verði komist svo að oröi. Á
þessum tíma er nóttin raunar ekki
til á íslandi. Á þessum mótum var
sungið, ræður fluttar, rímur kveðn-
ar og sögur sagöar fram á nótt.
Þetta var sérlega viöeigandi þáttur
í hinu þjóðlega hátíðarhaldi.
Einstaklega góð regla var á öllu.
Þúsundir fólks voru fluttar til og
frá Reykjavík í bílum kvelds og
morguns, og aðeins varð eitt slys,