Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Blaðsíða 117
NOKKRAR ATHUGASEMDIR
83
Heiði að mótlætast lengur yfir því
að verða að láta sírópspottinn til í
veizluna, sem hann keypti af Holl-
enskum fyrir duggaravetlingana í
vor melétnu, og ekki að þurfa að
eyða úr skipbrauðskvartilinu, sem
hann lét fyrir samblandaðan sjó
og hákallsgraut.’’
Þessi Þórður gæti vel hafa verið
faðir Bárðar, svo mjög líkjast þeir
í skapferli. Þar við bætist að atvik
sögunnar eru eins bæði hjá Geir
biskupi og Jóni: Veizlan, sem veld-
ur þeim búmönnunum áhyggjum
stórum og sem ekkert verður af,
því brúðurinn skerst úr leik.
“Brandur” hefir hingað til ekki
þótt merkilegt rit í ísl. bókment-
um. En hafi hann gefið Jóni hug-
niyndina, sem úr varð lýsingin á
Bárði og þeim Búrfellsfeðgum, fer
'Ua á því að honum sé týnt úr
lestinni.
Það er raunar fleira í Pilti og
Stúlku, sem minnir á þetta leilt-
ritasafn Sigurðar Péturssonar. í
“Narfa’’ deilir Sigurður á dönsku-
skotið málfar Reykjavíkurbúa og
apaskap þeirra — slíkt hið sama
gerir Jón í P. og St. Auðvitað er
varasamt að tala hér um áhrif,
báðir höfðu dagleg dæmin fyrir
sér og þeir voru heldur ekki einir
Urn að taka eftir ósómanum (sbr.
Önund í Ármann á Alþingi eftir
Baldvin Einarsson). — Þá má
unnna á að hinn danski kaupmað-
Ur, er hjálpar Indriða til að fletta
°fan af prettum Möllers, hefir hlut-
verk eigi með öllu ólíkt og hafði
Balstæð kaupmaður, sem flettir
ofan af Narfa og kemur í veg fyrir
að hann fái konu þeirrar er hann
situr um.
Loks er ein mannlýsing — í
Manni og Konu — sem oss er nær
að halda að sé mótuð eftir Hrólfi
Sigurðar Péturssonar, en það er
Hallvarður Hallsson landshorna-
maður. Að minsta kosti verður ekki
vilst um ættarmótið þegar báðir
eru bornir saman.
Báðir eru landshornamenn og
láta mikið yfir sér, enda eru báðir
norðlenzkir, þótt Hrólfur komi að
norðan er Hallvarður að sunnan.
Báðir eru stórlýgnir og telja gest-
gjöfum sínum trú um ýms tákn og
stórmerki. Meðal annars segir
Hrólfur frá því að nýkomið sé
skip á Eyrarbakka (og þykir hús-
freyju lítt trúlegt: um hávetrar-
tímann) og telur upþ vörur og
prísa: “Til dæmis: brennivínspott-
urinn á 12 sk., tóbakspundið 15 sk.,
korntíunnan 2 ríksd., 60 fiska klæði
fyrir 35 fiska; flöjelsborðar og ekta
gullgalónur með bezta veröi; tim-
brið ósegjanlega gott; járnið kvað
vera mestan part stál og kostar
hálfan ríkisdal lýsipundið, og alt
eftir þessu.”
Una: “Er mjöðurinn dýr?”
“Mjöðurinn á 9 sk. potturinn.
sírópið á sk., sykurpundið á
23 sk., og svo framvegis.”
Hallvarður lýgur líklegar, hann
segir skipstrand á Dröngum
“vestur á Seyðisfirði’’, og er
bóndi spyr, livort nokkru hafi
verið bjargað, leysir hann frá
skjóðunni:
“Og það trúi eg, en það kvað
nú hafa verið aðgangur í þeim
þar; eg talaði við mann sem kom
að vestan og vissi það alt greini-
lega; þarna fengu þeir eins og
þeir gátu komist með, færin,