Uppeldi og menntun - 01.01.2012, Blaðsíða 16

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 21(1) 201216
forystUhegðUn skólastJóra við að þróa forystUhæfni skóla
Nemendur sögðu til dæmis: „Í öðrum skólum þá sjá nemendur ekki einu sinni skóla-
stjórann nema kannski einu sinni í mánuði, en við sjáum hann kannski hvern einasta
dag … Okkur finnst það mjög gott.“
Umræður, samskipti og samvinna
Vettvangsathuganir og viðmælendur vitnuðu um að Garðar væri ötull við að halda
því á lofti sem hann lagði áherslu á í fari kennara og nemenda, hvort sem það snerti
hegðun og starfshætti eða nám og kennslu. Eins var um þær félagslegu hefðir, bæði
gamlar og nýjar, sem Garðar vildi að festust í sessi og hann var oft í fararbroddi þegar
viðburðir voru í skólanum. Daglegum samverustundum með nemendum og kenn-
urum stjórnaði ýmist hann, Aldís eða Dísa deildarstjóri og þar voru framangreind
málefni gjarnan tekin fyrir. Garðar sagðist leggja áherslu á að ræða ýmis skólatengd
málefni opinskátt, sem ekki væri hefð fyrir að gera, meðal annars á kennarafundum.
Taldi hann að það hefði leitt til framþróunar í skólastarfinu:
Við fórum að tala um kannski þætti í skólastarfinu sem svona útlistun á meginhugs-
uninni en sem voru kannski hálfgerð tabú-umræða í einhverju öðru samhengi eins
og það … hvernig kennarar áttu að starfa. Samskipti nemenda og kennara, einangrun
kennara, samskipti við foreldra.
Garðar lagði einnig höfuðáherslu á að leysa ágreiningsmál með samtölum og mál-
efnalegum umræðum og hann og aðrir stjórnendur töldu að samræður og samvinna
hefðu verið grunnur að því að byggja upp traust og opnari samskipti innan skólans.
Dísa sagði:
ég held bara að umræðan um þetta jákvæða og þetta góða … [geri] að verkum að
fólk verður einhvern veginn hlýrra og notalegra. Það er bara svo oft verið að tala
… um samskipti okkar, hvað það er mikilvægt að við komum heiðarlega fram við
hvert annað og berum virðingu fyrir hvert öðru … eins og er í rauninni verið að tala
við krakkana á samverustundum … verið að minna hópinn á að hann sé góður og
öflugur og að hann standi sig vel … Þetta er ekkert eitthvert eilífðar hallelúja en þetta
samt skiptir máli.
Allra síðustu árin höfðu Garðar, og ekki síst Dísa, unnið ötullega að því að koma á
skipulagðri teymisvinnu kennara í tengslum við þróunarverkefni um einstaklings-
miðaða kennsluhætti. Þau töldu að þó að einungis hluti kennara skólans tæki þátt
í teymisvinnunni hefði hún smitað út frá sér og leitt til opnari umræðu í skólanum.
Jafnframt taldi Garðar að ástæða þess að fólk þyrði orðið að tala opið saman væri það
traust sem ríkti milli aðila í skólastarfinu:
Það byggir nú fyrst og fremst á trausti og það að vita að það er ekki verið að gagnrýna
fólk fyrir hugmyndir, fyrir starfshætti, þó það sé verið að segja frá þeim og þannig
skapast öryggi í samskiptunum … Þetta er alltaf með formerkjum þess að þetta er
umbótamiðað.
Þó að kennarar í kennsluteymunum og stjórnendur væru almennt sammála um að