Læknablaðið - 01.08.1923, Blaðsíða 18

124
LÆKNABLAÐIÐ
eru eldri en 30 ára, dóu allir inrian 5 ára. flestir liföu ])ó 1 ár eöa lengur.
Þessari niðurstööu ber því ekki saman við niðurstöðu berklanefndar, sem
segir (bls. XXX), aö langflestir deyi fram aö 4 ára aldri Ijoriö saman viö
tölu þeirra, sem á þeim aldri sýkjast. En auðvitað eru tölur töflunnar.
mjög Jágar. Idinsvegar sýnir taflan, aö flestir hafa dáiö á aldrinum 20—
29 ára, 12 sjúkl. af 33 eða 36,4%, og er Jia'ð mjög svipuð hlutfallstala og
hjá berklahefnd (35,5%).
8. Berklaveiki skyldmenna og hjóna.
Foreldrar og börn. Af öllum (102) sjúkl. er vitneskja um foreldra 65
þeirra. 16 þeirra áttu berklaveika foreldra, en 49 hrausta; um 37 er ókunn-
ugt. Þó er þess aö ge(a, aö móðir 5 þessara 16 sjúklinga hefir aö öllum
líkindum sýkst af börnutn sinum, er hún var yfir þeim dauöveikum.
Aí 30 kvæntum og giftum sjúkl. er vitað .um börn 29 sjúkl. 13 þeirra
áttu berklaveik börn, fleiri eða færri, eða börn, sem sýndu + Pirquet.
Börn þessara 13 sjúkl. voru 52 alls, af þeirn 19 berklaveik og auk þeirra
9 með + Pirquet, en 24 hraust. 11 sjúklingarnir áttu 26 börn alls og
ekkert þeirra berklaveikt né meö + Pirquet, og 5 sjúkl. áttu engin börn.
AIls áttu Jiessir 29 sjúkl. ]>á 78 börn, 19 berklaveik, 9 með + Pirq. og
50 hraust. Þeir 2 sjúkl., er áttu flest berklaveik börn, voru mæður (sbr.
þó fyrst í þessum kafla). Hvaö benda þessar tölur á? Aö það er aö
eins rúmur helmingur berklasjúklinganna, sem á eitthvaö af börnum sín-
um berklaveik, a ö ekki er mikill eöa mestur hluti þeirra veik, heldur
19 af 52 eöa 36,5%, a ö allir 24 sjúkl. eiga aö eins 19 börn veik af 77
alls eða tæpan )4 þeirra og a ö einir 16 sjúkl. af 65 eiga berklaveika
foreldra, eða tæplega )4 þeirra (sama hlutfallstala og næst á undan).
Systkini. Af 102 sjúklingurfum áttu 46 berklaveik systkini, 29 ekki
lierklav. og um 25 vantar áreiöanlega vitneskju, en 2 voru einkabörn.
Sjúkl., sem áttu berklaveik systkini, voru þannig allmiklu fleiri en hin-
ir. Þetta er líka eðlilegt, því athugun min bendir á, aö margir þeirra hafa
sýkst af foreldrum, systkinum og öðru heimafólki, á barnsaldri (sbr.
næsta kafla), en þá hafa systkini ]ieirra einnig veriö heima og á likum aldri.
Þegar um ]iaö er aö ræöa, hvort sumar fjölskyldur séu næmari en aðr-
ar, er auðvitað fróölegt aö athuga berklav. systkina. Af auðsæjum ástæð ■
um má þá ekki taka þá, sem sýkst hafa af foreldrum og systkinum, því
þar er sýkingarhættan margföld, bæöi aldurs vegna og meiri og lang-
vinnari áhrifa. Þaö veröur að taka þá, sem sýkst hafa af ööru heima-
fólki eöa utan heimilis (sbr. VI. töflu), og er þó ekki fyllilega rétt að
heldur (þar sem sýkjendur voru t. d. á barnaheimili). Þessir sjúkl. eru
á VI. töflu 31. Nú eru 7 þeirra börn, sem álita veröur aö sé miklu hætt-
ara viö sýkingu en fullorðnum, hvaða skoöun sem menn annars hafa á
barnasýkingarkenningunni. Þau verður því aö draga frá og þá verður
sjúkl.talan 24. Af þeim er vitneskja um systkini 20 sjúklinganna (ókunn-
ugt um 3 og 1 einkabarn). Þeir hafa átt alls 44 systkini, 3 þeirra berkla-
veik (eöa mjög grunsöm). Systkini þessi hafa ])á veriö alls 64, af þeim
39 hraust en 23 berklaveik eöa 35,9% þeirra. 7 sjúklingarnir af 20 áttu
eingöngu hraust systkini eöa rúmur )4 þeirra.
Hjón. Af áðurnefndum 30 kvæntum og giftum sjúkl. voru e i n h j ó n