Læknablaðið - 01.08.1923, Qupperneq 79

LÆKNABLAÐIÐ
177
sjúkl. liggur fyrir. Einstöku sjúklingar eru alveg verkjalausir. Eg hefi
séS subphren. graftarsull, sem ekki olli öörum subjectiv einkennum en
sótthitanum. Hann var lagöur á spitala, af ótta við taugaveiki.
Þegar sullurinn stækkar, kemur mæöi og þyngsli fyrir brjóstinu, og
stundum fá sjúkl. pleuritis exsudativa, þegar sullurinn nálgast pleura.
Síðan gengur út, lifrardeyfan hækkar um eitt eða fleiri rifjabil, lifrar-
brúnín ýtist niður fyrir síöubrúnina, en er ekki aum viðkomu, og ekki
finst þar fluctuatio (nema sullurinn sé afskaplega stór). Gulu fá þess-
ir sjúkl. þvi aö eins, að infection sé : sulli og lifur.
Stærð subphren. sulla virðist valda miklu um óþægindin, en yfirleitt
eru þessir sullir sjúkl. þungbærari en sullir neöar í lifrinni, og hafa meiri
áhrif á alt heilsufar hans.
Alt öðru vísi er verkjunum háttað hjá sjúkl., sem hafa e. posterior-
inferior. Þeir fá snögg, stundum afarsár verkjaköst undir h. síðuharð
og fyrir bringspalir með velgju og úppköstum. Verkinn leggur upp i öxl
og viðbein, stendur stundum að eins í fáar mínútur, en stundum miklu
lengur, en líöur svo úr n æ s t u m eins snöggt og hann kom. Verkirnir
eru svo sárir og snöggir, aö þeir líkjast mest gallsteinaverkjum, enda er
þetta gallkveisa. Hiti fylgir oft kastinu, og hverfur með því. Hanr,
er mismunandi hár, og kemur jafnt hvort sem innihald sullsins er tært
eöa ekki.
Nr. 119. E. E. 24 ára karl. Kom á spít. 28.—11.—'19. Fj’rir 6 árum þrútnaði hann
undir hægra síðubarði, verkjalaust. Bólgan rann sjálfkrafa. Annars altaf hraust-
ur, þangað til 21. þ. m. að hann fékk ákaft verkjarkast undir hægra síðubarð, stóð það
kast i 20 mínútur. Þann 25. fékk hann samskonar kast aftur, en ekki eins sárt, hélst
það þann dag, og lagði verkinn aftur í bakið. Þrútnaði undir siðubarðinu og varð
dálitið aumur viðkomu og gulnaði. — 6.—12. Gulan að mestu horfin. Lifrardeyfa
* Myndin tekin úr G. Magnússon: 214 Echinokokkenoperationen,