Læknablaðið - 01.12.1934, Blaðsíða 9

LÆKNABLAÐIÐ
iil
inn tíma“. Nefndin sendi svo (i des.) út fyrirspurnir til lækna og á fundi
20. janúar 1915 var skýrt frá því, aÖ komiÖ hefÖi svar frá 25 læknum.
Voru þeir allir hlyntir fyrirtækinu og lofuÖu aÖ kaupa blaðiÖ. Var þá
samþykt að gefa út blaðið og kosin ritnefnd. Skyldu koma 12 blöð á ári
og verðið vera 10 krónur.
Hvernig heíir svo þetta afklæðst?
Eins og sjá má á inngangsorðum í fyrsta blaði Lbl., hefir ritstjórnin
eða frekast G. H., sem þau orð samdi, verið uggandi um framtíð blaðs-
ins og eru aðaláhyggjuefnin þessi: 1. Að læknar séu fáir og blaðið njóti
stuðnings fárra manna og lendi í efnaskorti, 2. Blaðið verði dýrt og spari
ekki kaup á erlendum læknaritum, 3. Læknar muni ekki fást til þess, að
láta blaðinu í té nauðsynlegar fréttir og skýrslur, svo að læknar geti fylgst
vel með í íslenskum læknamálum.
Skal nú i sem stystu máli athugað, hvað reynslan hefir leitt í Ijós á
þessum 20 árum.
Það hefir farið, eins og vitanlegt var, að reynslan hefir orðið hér sú
sama, eins og annarstaðar, að af allri heildinni eru það að eins fáir menn,
sem skrifa svo nokkru nemi. Þó mun Lbl. að því leyti sýna miklu betri
útkomu en annarstaðar þekkist, að í blaðinu finnast greinar frá ca. 86
læknum og munu það vera fyllilega % íslenskra lækna. Sýnir þetta ljós-
lega áhuga lækna, ekki að eins fyrir blaðinu, heldur einnig fyrir málefn-
um lækna og vísindum. Auk þess hafa ritað í það 5 erlendir læknar og
11 aðrir. Þessi talning er að vísu mjög lausleg, en hún er þá líka frekar
van en of. Að vísu er þetta um 20 ára skeið, en þó tekin séu einstök ár,
þá eru höfundar oftast 20 til 30 og vitanlega oft þeir sömu. Af þessu
ætti að vera nægilega ljóst, að ekki ætti að þurfa að óttast efnisþrot fyrir
blaðið eða áhugaleysi. Þetta kemur enn greinilegar í ljós, þegar athuguð
er hin efnalega afkoma blaðsins. Það hefur göngu sína í byrjun stríðsins
og verður á fyrstu árum sínum að standa af sér allar þrengingar vaxandi
dýrtiðar og síðan gengisfalls, samfara enn meiri dýrtíð og kostnaðí.
Verð blaðsins var upprunalega sett 10 krónur. Þrátt fyrir hraðvaxandi
dýrtíð stríðsáranna, hélst það verð fram til ársloka 1918. Þá er fyrir-
sjáanlegt, að ekki er hægt að gefa út blaðið framvegis með því verði og
á fundi L. R. 10 febrúar 1919 er samþykt, að hækka áskriftarverðið í
15 krónur. Samt var blaðið i árslok komið í 700 króna skuld og er þá
á fundi í L. R. 26. maí 1920 samþykt, að hækka verðið upp í 30 krónur.
Ekki nægði þessi hækkun og 13. desember 1920 er hagur Læknablaðsins
enn til umræðu. Kom til mála, að fara þess á leit við L. I., að það tæki
blaðið að sér (G. H.). Einnig var stungið upp á, að gera eitthvað, t. d.
að halda „populæra" fyrirlestra, til ágóða fyrir blaðið (Þ. Th.). En eng-
um datt í hug að leggja blaðið niður. Ekkert varð þó úr þessu, og átti
blaðið við mikla örðugleika að stríða og á fundi í L. R. 8. janúar 1923
var samþykt tillaga (G. Cl.), um að sækja um styrk úr Sáttmálasjóði.
Mun blaðið hafa fengið röskar 400 kr. árlega úr sjóðnum til ársins 1927.
Raknaði nú heldur úr og á fundi í L. R. 14. janúar 1924 var ritstjórn
heimilað, að lækka verð blaðsins eins og hún sæi sér fært, og var það þá
lækkað niður í 25 kr. Samt var það ekki orðið skuldlaust og á aðalfundi
L. í. 1. ágúst 1924 var samþykt að veita Lbl. 600 kr. styrk, til þess að