Helgafell - 01.04.1944, Blaðsíða 70

52
HELGAFELL
Eitthtíað smákvikindi . . . boraði fótunum inn í húðina . . . (Alþbl.
12/12, 8,2).
þau . . . spurðu lækninn, hvort ekki væri eitthtíað annað meðal til,
(Mbl. 15/12, 11, 4—5).
. . . án stjórnarfarslegra tengsla við no^/juð annað ríki (Alþbl. 30/1 I, 2,4)
. . . er nohhuh te eftir ? (Vísir 30/11, 4,6).
1 tveim næst-síðustu dæmunum ætti að standa eitthtíert í stað eitthtíab
og í tveim síðustu dæmunum no/j/jurf í stað no/j/juð. Orðmyndirnar eitthtíað
og no/j/juð eru sérstæðar (þ. e. standa eins og nafnorð).
. . . skoðanakönnun . . . hefir leitt í ljós, að . . . sá hópur, . . . muni
nema hvorki meiru né minnu en þriðjungi allrar þjóðarinnar (Alþbl. 12/12,
4,1).
Hvort meiru hefur verið stolið er enn óupplýst (Þjóðv. 15/12, 1,5). —
Alþbl. og Þjóðv. ættu að bindast samtökum um að læra þá einföldu reglu.
að miðstig lýsingarorða endar á a í öllum föllum, hvk. eint. (veik beyg.). Auk
þess er óíslenzkulegt, að spurnaraukasetning standi á undan aðalsetningunni.
Skipasmiðjur siti fyrir landi . . . (Mbl. 30/11, 5,5). — Á að vera sitji.
Eins og sandjok hefur óhróðrinum . . . verið feykt út sveitirnar (Þjóðv.
27/11, 4, 1—2). — Á að vera sandfoki, ef hægt er að tala um að feykja
sandfoki.
. . . kvaðst ég mundi taka til við að mála brjóst hans (Alþbl. 12/12, 5,3).
. . . sagðist skyldi fara (Þjóðv. 15/12, 7, 1—2). — 1 tveim síðustu máls-
greinum eiga auðkenndu orðin að vera mundu og skjjldu (nafnháttur þátíðar).
. . . ef grein hans væri /jry/juð til mergjar (Þjóðv. 30/11, 3,1). — Þessi
beyging sagnarinnar að kryfja er mjög nýstárleg. Auk þess er eðlilegra að
tala um að brjóta e-ð til mergjar en kryfía e-ð til mergjar, ef uppruni tals-
háttarins er hafður í huga.
. . .ef ekki væri aflaÓ fé til þeirra með happdrættinu — (Mbl. 12/12, 8,5).
— Hingað til hefur sögnin að afla stýrt eignarfalli.
. . . að þeir . . . skyldu eiga sæti innan æðstu stofnun þjóðarinnar (Vísir
27/1 1, 2,1). — Forsetningin innan stýrir eignarfalli.
Till. . . Þóroddar Guðmundss. (Þjóðv. 14/12, 1,1). Á að vera: Þórodds.
Einnig tíoru þar saman /jomið fjöldi fólks (Mbl. 27/12, 2,5). — Hvernig
getur annað eins og þetta hrotið úr penna nokkurs Islendings ?
Liðsforinginn: Það er meira, maður, hvað þér eruð seinn. Eruð þér ekki
fljótir til nokkurs skaPaðar hlutar ? (Mbl. 28/11, 11,4). —
Vilji vinstri flokkarnir sækja skattaálögur sínar af svo miklu kappi, að
þeir sjái ekki fyrir . . . (Vísir 14/12, 2,2). — Á að vera: sjáist ekki fyrir.
Þingstúkan gengur fyrir almennri samkomu í Listamannaskálanum (Mbl.
28/11, 2,5). — Á að vera: gengst fyrir.