Helgafell - 01.04.1944, Side 81

TUNGUTAK DAGBLAÐANNA
63
Herbergin voru lofthá (Alþbl., 14/12, 8,3). — Málvenja er að segja:
1 herbergjunum var hátt undir loft, hátt til lofts (sbr. hátt til lofts og vítt
til veggja).
Andrúmsloft þess (þ. e. anddyrisins) var mettað af eldhúslyktinni, sem
enga /eið fann, út úr eldhúsinu (Alþbl., 14/12, 8,3). — Lyktin virðist þó
hafa „fundið leið“ fram í anddyrið.
Hversu áfergjan er þá orðin gífurleg að reyna að /j/ee/ya á Borginni,
má sjá af því, að . . . (Vísir, 27/11, 3,1). Höfundurinn mun eiga við að
kjekkja á.
Umbúðarlaust saelgæti (Mbl., 30/11, 6,4). Orðið umbúðir er í þessari
merkingu ekki notað nema í fleirtölu. Hins vegar stendur í sama dagblaði
(14/12, 6,4) Guendabrunnavatnsveitan. Brunnarnir eru kenndir við aðeins
einn Gvend.
Alþýðuflokkurinn hefir frá upphafi haft það á stefnuskrá sinni, að ís-
land taki öll mál sín í eigin hendur og að stofnað yrði . . . lýðveldi á ís-
landi (Alþbl., 30/11, 2,4) . . . yrði á auðvitað að vera oerðí (sbr. taki áður).
Þeir munu þó hafa látið stjórnina vita, að þeir vildu bíða og sjá hvað
setti, með framgang frumvarpsins . . . og að þeir séu þá fyrst reiðubúnir . . .
(Þjóðv., 15/12, 4, 1—2) . . . séu á að vera tíœru (sbr. tíildu áður).
. . . sagði hann að þar hefði verið um að litast eins og eftir loftárás,
þar sem eldsumbrot hefóu flœtt yfir á eftir (Vísir, 14/12, 2,3).
Það varð löng bi8, sem tók á hjartaslögin (Þjóðv., 30/11, 4,5).
Bókaverzlanir urðu að /o/ja til hádegis í dag (Vísir, 15/12, 4,4). — Mjög
tíðkast nú, einkum í verzlunarmáli, að nota sagnirnar að opna og /o/fa
áhrifslausar, eins og hér er gert, og er þetta hið hvimleiðasta málfar. Af-
leitast er þó : að opna fyrir (útvarpið).
Gerðu svo vel og réttu mér eldspýtur ? (Vísir, 15/12, 7,6). — Spurn-
mgarmerkið bendir til þess, að höfundurinn mun hafa hugsað sér að skrifa:
Viltu gera stío tíel . . . Svo á og réttu auðvitað að vera að rétta.
Ekki horfur fyrir atvinnuleysi í vetur (Vísir, 30/11, 2,2—3). — Horf-
ur eru á e-u (fyrir e-n).
Amerískar skipasmíðastöðvar hafa sjósett alls 1753 herskip . . . á þessu
ári (Vísir, 14/12, 1,2). — Höfundur á við, að þessum skipum hafi verið
hleypt af stokkunum■
Eg vermdist í senn gleði og þökk (Alþbl., 30/11, 5,1). Við tíermumst
hrifni og fögnuði (Alþbl. 28/11, 5,1). Hann . . . tíermdist trú á framtíðina
(Alþbh, 14/12, 8,4—5). Sjálfir tíermast þeir vígamóð (svo !) (Alþbh, 28/11,
5,3). — Sögnin að tíermast virðist hér vera persónuleg hjálparsögn einhvers
blaðamannsins. En ekki veit ég, hvað á að kalla auðkenndu sögnina í næstu
málsgrein: