Helgafell - 01.04.1944, Síða 113

1 DAG OG Á MORGUN
95
til þess að neita að framkvæma boð Hitlers
um eyðingu rússneskra borga. I sama streng
hafa aðrir herforingjar úr Sambandinu tekið.
„Allir vita, að stríð Hitlers er tapað. Því er
slík eyðing óverjandi mcð öllu og eykur aðeins
hatur rússnesku þjóðarinnar. Það kemur ekki
í hlut Hitlers að reisa hinar hrundu borgir úr
rústum. hcldur allrar þýzku þjóðarinnar. . .
Við segjum ykkur það sem þýzkir föðurlands-
vinir, að þessir glæpir munu verða þjóðinni dýr-
ir. Hver, sem ekki vill eiga hlutdeild í þeim, en
kýs að frelsa þjóð okkar frá vanvirðu, verður
að neita að framkvæma þvílíkar skipanir . ..
Sá, sem hindrar ekki slíkt athæfi, er óvinur
þýzku þjóðarinnar“.
Af ræðumönnum, sem tala í útvarp frá
Moskvu til Þýzkalands, ber mest á von Ein-
sjedel greifa og Wilhelm Pieck, hinum gamla
kommúnistaforingja og verklýðsleiðtoga, vini
og samherja Karls Licbknechts og Rósu Lux-
emburg. Pieck varð formaður Kommúnista-
flokksins þýzka, þegar Ernst Thálmann var
hnepptur í fangelsi 1933. Marta Arendsee, frá
Berlín, er eina konan í Þjóðnefndinni og á-
varpar oft þýzkar konur í útvarpinu. Þessi
útvarpsávörp eru oft með mjög persónulegum
blæ, stíluð t.il einstakra manna eða stétta, svo
að líklegt er, að þeim sé veitt mikil athygli í
Þýzkalandi.
I sambandi við kjör í nefndina og verka-
skiptingu hennar vekur það einna mesta at-
hygli, að í henni eiga sætj fjögur heimsfræg
skáld. Formaður er ljóðskáldið Erich Weinert,
en auk hans er í nefndinni leikritaskáldið
Friedrich Wolf, sagnaskáldið Willi Bredel, og
loks ljóðskáldið fohannes Becher, sem ýmsir
telja mestan þeirra skálda, er nú rita á þýzka
tungu. Þetta mun vera í fyrsta skipti á síðari
tímum, sem þýzkir herforingjar og stjórnmála-
menn velja sér skáld fyrir leiðtoga og tals-
menn. Vonandi táknar þetta gleðilega breyt-
ingu á þýzkum viðhorfum til manngildis og
menningarverðmæta. Að minnsta kosti er mik-
ill munur á þessu og vjðhorfi Hindenburgs
gamla, sem stærði sig af því að hafa aldrei
lesið neina þýzka bók, ncma eitthvað smá-
vegis viðvíkjandi hernaði.
Herforingjar og óbreyttir liðsmenn innan
samtakanna hafa lagt niður einkennisbúning
sinn og afsalað sér öllum heiðursmerkjum, í
mótmælaskyni við grimmd og lögleysur yfír-
valda og leynilögreglu nazista gagnvart borg-
urum í hernumdum Iöndum. Telja þeir, að
sæmd hcrsins og þýzku þjóðarinnar sé stórlega
misboðið með þvílíku athæfi.
Stuðzt við grcin í Free World.
VÍSINDI
OG FRAMFARIR
FRAMFARIR í LÆKNISVÍSINDUM 1943
Segja má, að stríðið hafi bæði orðið til þess
að tefja vísindaleg rannsóknarstörf og örva
þau. Það tálmar rannsóknarstörfum á sviðum
undirstöðuvísinda, en örvar framfarir í vopna-
gerð og iðnaði.
I undirstöðuvísindum urðu framfarir mest-
ar í lækmsfræði síðastl. ár, eins og að líkum
lætur, vegna þess, hve mikilvæg sú fræðigrein
er á stríðstímum.
Nýja lyfið penicilltn vakti mesta athygli
allra nýjunga á sviði læknisfræðinnar. Þetta
undralyf hefur reynzt ágætlcga við sýfilis,
osteomyelitis (smitandi mergsjúkdómi), heila-
himnubólgu, bólgu í augum og öðrum líf-
færum o. s. frv.
Nokkrir rannsóknarmenn í St. Louis í
Bandaríkjunum hafa nú einangrað sérstaka
tegund þessa efnis, sem þeir kalla fenicilltn
B, og komust þeir að raun um, að þessi efnis-
þáttur væri tíu sinnum áhrifameiri gagnvart
sýklum en hið'venjulega penicillín.
Frá Vestur-Afríku bárust fregnir um það,
að þrír enskir herlæknar hefðu uppgötvað ó-
þekkt efni í líkama mannsins, sennilega en-
sým (efnakljúf), sem étur upp rauðu blóð-
kornin og veldur þannig blóðleysj. En þetta
gerðist ekki, nema blóðið væri óblandað ann-
arlegum efnum. Væri blóðvatni dælt inn í
æðarnar, bar ekki á þcssu, og blóðleysið batn-
aði. Svo virðist sem hér sé fundið vopn gegn
hitabeltismalaríu, en það er eitt einkenni henn-
ar, að rauðu blóðkornunum fækkar ískyggi-
lega.