Helgafell - 01.04.1944, Side 116

98
HELGAFELL
RITSJÁ
NÝ SAGNABLÖÐ
I Bandaríkjunum er nýútkomin bók, sem
vakið hefur rnikla athygli. Bókin heitir: News
of the Nation eftir Sylvian Hoffman og C.
Hartley Grattan. Þetta er saga Bandaríkjanna,
rituð eins og dagblað. Atburðirnir eru skráðir
sem fréttaskeyti. Öll bókin cr 41 fjögra síðna
tölublöð og nær yfir tímabilið frá 1493 til
1941. Hvert tölublað nær því að meðaltali
yfir tæp 11 ár. Þó er brugðið út af þessu, og
eru t. d. fjögur tölublöð helguð borgarastyrj-
öldinni. Fyrsta blaðið, dagsett 14. apríl 1493,
skýrir frá þcjm áhrifum, er fundur Ameríku
hefur á meginlandi Evrópu, og eru birt frétta-
skeyti frá ýmsum höfuðborgum álfunnar
varðandi skoðanir manna á þeim afleiðingum,
sem fundur hins nýja meginlands muni hafa
á framtíð Evrópu, — Síðan er saga Bandaríkj-
anna rakin á svipaðan hátt, þannig, að atburð-
irnir eru sjálfir Iátnir tala sínu máli, en minna
hirt um að túlka þá frá sjónarmiði höfund-
anna. Aðalfyrirsögn hvers blaðs fjallar um
þann atburð, sem þýðingarmcstur varð á því
tímabili, sem blaðið nær yfir, en smærri „frétt-
ir“ fylla heildarmyndina. Bókinni hefur verið
vel tekið af ritdómurum, enda þótt hugmynd-
in sé ærið nýstárleg. Höfundarnir eru báðir
kunnir hæfileikamenn. Hoffman er reyndur
blaðamaður, og gefur út mörg tímarit sjálfur,
en Grattan hefur skrifað ýmsar bækur um
stjórnmál og stjórnmálasögu. — Hinn heims-
frægi sagnfræðingur Charles A. Beard hefur
ritað um bókina og lokið á hana miklu lofs-
orði. Time spáir því, að þessi nýbreytni sé
upphaf byltingar í sögufræðslu.
Ritstjórar Helgafells höfðu um nokkurt
skeið verið að velta fyrir sér hugmynd, sem
ekki var með öllu ólík þessari, um að segja
lesendum tímaritsins einstaka þætti úr Islands-
sögu með nýtízku fréttasniði. Að sjálfsögðu
ætti það ekki að hnekkja þeirri fyrirætlun, að
framkvæmd svipaðrar hugmyndar hefur þeg-
ar verið reynd annars staðar og fengið ágæt-
ar viðtökur.
ER READERS DIGEST AFTURHALDS-
SAMT ÁRÓÐURSRIT?
Margir hér á landi kannast við ameríska
tímaritið Readers Digest. Rit þetta telur sig
vera óháð stjórnmálaflokkum, og segist ein-
ungis endurprenta hinar merkustu greinar úr
öðrum blöðum og tímaritum fyrir almenning.
Þó mun fáum lesendum þess hafa dulizt fjand-
skapur þess við hina frjálslyndu stjórnarstefnu
Roosevelts né hatrið á Sovétríkjunum. —- Það
hcfur lengi verið opinbert leyndarmál, að með
samningum sínum við önnur tímarit um end-
urprentanir á greinum hefur R. D. ráðið rniklu
um stefnu þeirra. En nú hefur hið alkunna
vikurit The New Yorker tekið af ’skarið og
sagt upp samningi sínum við R. D. með þeim
rökum, að fjöldi greina sé beinlínis frumsam-
inn að tilhlutun R. D., greinarnar síðan lcngd-
ar fyrir hin venjulegu tímarit, þar sem þær
birtast fyrst, og loks „styttar" í sína upphaf-
legu mynd, áður en þær cru ,,endurprentaðar“
í Rcaders Digest. „I raun og veru virðast ýmis
tímarit njóta styrks frá Readers Digest til út-
gáfu sinnar", segir New Yorker.
Áróður R. D. gegn ,,kommúnismanum“ og
Sovétríkjunum verður skljanlegri, er menn vita,
að sovéthatarinn Max Eastman er einn af rit-
stjórum þcss. Á sama hátt er auðskilið, að rit-
stjórinn Stanley High, svarinn fjandmaður
Reynið að fá áhuga á einhverjn, vikka sjón-
dcildarhringinn, auka útivistina og anda að
yður breinu lofti . . . Og segið upp Readers
Digest!
Roosevelts, muni ekki beinlínis leggja sig fram
um að láta forsetann njóta sannmælis. Marg-
ir hafa furðað sig á hinu nána samstarfi R. D.