Helgafell - 01.04.1944, Qupperneq 184

TIL LESENDANNA
HELGAFELL tclur sér hvorugt alvcg vandalaust, eftir svo langa útivist, að koma fram
fyrir Iesendur sína, án þess að biðja þá afsökunar á biðinni, né heldur að gera slíkt með þeim
hætti, að málstaður þess verði sýnu álitlegri eftir en áður. Ritstjórarnir hafa í rauninni ekki
aðrar varnir fyrir sig að bera en hlutdciid í þeirri lífsreynslu um sjálfa sig og aðra, að nú á tím-
um eigi furðumargir hér á landi of annríkt til þess að þeim verði úr verki. I annan stað skal
þess þegar getið, að drátturinn á útkomu Helgafells er á engan hátt af því sprottinn, að nán-
ustu vandamönnum þess hafi nokkru sinni til hugar komið, að leggja árar í bát um útgáfuna.
en eðlilcga mun sú hugsun hafa hvarflað að ýmsum lesendum þess síðustu vikurnar, flestum
til hryggðar, en þó fáeinum til kyrrlátrar gleði. Við munum vinna að því, að þessir mjög
misstóru hópar geti báðir haft varanleg skapskipti.
Við vonum, að þau fjögur hefti, sem nú verða samferða til lesendanna, beri með sér,
að Helgafell hafi í engu slakað á kröfum til sjálfs síns um efnisval né frágang, og þykjumst
ennfremur geta fullyrt, að unnið hafi verið að því að búa í haginn fyrir tímaritið framvegis,
bæði um öflun betra og fjölbreyttara efnis og aukna stundvísi, þann tíma, sem liðinn er
af árinu, samhliða undirbúningi þessara hcfta. Við væntum, að við völdum lesendum ekki
nýjum vonbrigðum eftir á með því að láta í ljós þá bjartsýni, að við ætlum okkur að koma
Helgafelli út 6 sinnum á næsta ári, með sæmilega jöfnum millibilum. Enn er naumast tíma-
bært að láta annað en það uppi til viðbótar um væntanlegar umbætur á útgáfunni, að við
munum gera okkur far um að auka gildi og fjölbreytni efnisins á margar lundir og leita
samvinnu við lesendurna á ýmsan hátt. Við höfum t. d. ákveðið, að eftirleiðis skuli birtast
saga í hverju hefti, frumsamin eða þýdd, að bréfadeildin skuli bráðlega endurreist með nýju
sniði og hafinn verði samfelldnr flokkur alþýðlegra tírvalsgreina til margvíslegrar glöggvunar
um viðhorf og verkefni þeirrar nýaldar, sem í vændum er og þegar runnin upp á mörgum
sviðum. Enn getur ekki heitið, að gerð hafi verið tilraun til þess að veita íslenzkum Iesendum
nokkra heildarsýn yfir þróun og horfur þeirrar heimsmenningar, sem nú er x deiglunni, sam-
tímis því, sem íslenzkri einangrun er sýnilega lokið um aldur og ævi. Lesendur munu fá nán-
ari upplýsingar um þennan víðtæka greinaflokk, og sennilega upphaf hans í 3. h. þessa
árgangs, en á þessu ári er gert ráð fyrir, að heftirx verði 3—4, 400—500 bls. alls.
Hér hefst fyrsta grein af fimm eftir Hjörvarð Árnason um listastefnur, ásamt miklum
myndakosti, og er óhætt að telja það yfirlit fyrstu verulegu drögin til almennrar listfræðslu
á íslenzku. Greinarnar eru fullsamdar og munu því birtast í óslitnu framhaldi. Einnig munu
verða í þessum árgangi greinar um íslenzka listamenn og myndir af verkum þejrra sem að
undanförnu. Hclgafell hefur mikinn hug á að geta hafið yfirlitsgreinaflokk um beimsbók-
menntir, er greinum Hjörvarðs lýkur, og hcfur lagt nokkur drög að samningu slíks yfirlits.
Einnig þar er opið og ófyllt skarð í íslenzkum bókakosti. Umsögnum um innlendar sam-
tímabókmenntir verður leitazt við að finna það form, er fullnægi sem bezt þeim tilgangi,
að þær hafi raunhæft leiðbeiningargildi um bókaval almennings.
Af þjóðmálum í venjulegri merkingu mun Helgafell fyrst og fremst láta sig skipta
stefnuskrá hins íslenzka lýSveldis, hina væntanlegu stjórnarskrá, og hefja umræður um hana
með merkri grein í 3. hefti árgangsins. Áherzla verður lögð á fræðslu og hvatningu um
verndun tungunnar, og má benda á grein Bjarna Vilhjálmssonar í þessu hefti sem spor í
þá átt. Efni úr íslenzkri sögu og þjóðfrceðum mun, ejns og áður, skipa ríflegt rúm í Helga-
felli, en þó ekki um of á kostnað umræðna, sem vita að samtíð og framtíð á beinni hátt.
Helgafell þakkar örugga vináttu fjölmargra ágætra lesenda að undanförnu og engu