Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2005, Qupperneq 113

Margrét Elísabet Ólafsdóttir
Sýningarskrá - sjálfstætt rit
eða heimild?
Guthnunda Andrésdóttir. Tilbigði við stef. Ritstj. Ólafur
Kvaran. Reykjavík: Listasafii íslands 2004.
Ný íslensk myndlist. Um veruleikann, manninn og
ímyndina. Ritstj. Ólafur Kvaran. Reykjavík: Listasafn
íslands 2004.
Hvaða tilgangi þjóna sýningarskrár? Hvert er hlutverk þeirra og handa
hverjum eru þær? Eg ætla að reyna að svara þessum spurningum í fáum
orðum áður en ég sný mér að umfjöllun um tvær sýningarskrár sem gefin-
ar voru út af Listasafhi Islands á síðasta ári. Sýningarskrár eru vissulega
ekki aðeins gefnar út í tengslum við myndhstarsýningar en hér verður
einungis miðað við sKkar skrár. Einfalt svar við fyrri spurningunni er þá
tvíþætt, tilgangurinn með útgáfu sýningarskráa er annars vegar að miðla
upplýsingum og hins vegar að varðveita þessar upplýsingar sem heimild-
ir. Þetta svar gefúr hugmynd um hlutverk sýningarskráa, en segir okkur
ekki hverjum þær eru ætlaðar. Svarið við því er einnig tvíþætt; þær eru
ætlaðar sýningargestum, en þeim er Kka ætlað að lifa sýninguna af og
standa sem vitnisburður um hana listunnendum til fróðsleiks og ánægju
og sérfræðingum til gagns.
Sýningarskrár eru eins og sýningarnar sjálfar, misumfangsmiklar. Þær
geta verið í litlu broti með stuttum texta og ljósmynd af einu listaverki
eða þykkir doðrantar með mörgum greinum eftir ólíka sérfræðinga.
Hvort sem sýningarskráin er stór eða smá er henni ætlað að miðla inn-
taki viðkomandi sýningar og einstakra verka til sýningargesta með hjálp
iii