Þjóðlíf - 01.07.1990, Page 79

INU
Bresk blöð voru fljót að gera að því
skóna að Sinead styddi IRA með fjárfram-
lögum. Þessi ummæli hefur hún síðar
dregið til baka og sagt að hún hafi verið
undir miklum áhrifum frá því fólki sem
hún var með daglega á þessum tíma og
vildi fá viðurkenningu frá þeirra hendi.
Þessvegna hafi hún sagt þetta við blöðin.
Eftir útkomu fyrstu breiðskífu hennar
„The Lion and the Cobra“, var hún
útnefnd til Grammy verðlauna árið 1988
og kom hún fram krúnurökuð, í rifnum
gallabuxum og topp sem rétt huldi fremur
smá brjóst hennar, á verðlaunahátíðinni.
Frá útkomu plötunnar hefur vegurinn
legið upp á við og hefur Sinead aldrei verið
vinsælli en nú. Hún var fljót að semja og
taka upp nýjustu plötu sína „I do not want
what I haven’t got“, en forráðamenn
hljómplötufyrirtækis hennar, Ensign
Records, voru svolítið hikandi því þeim
fannst platan of persónuleg. En Sinead
svaraði um hæl: „Fólki líkar tónlistin mín
af því að hún er persónuleg, fyrst og
fremst út af því.“
Og út kom platan og situr nú á toppi
bandaríska vinsældalistans, nokkuð sem
ekki einn einasta mann óraði fyrir að
myndi gerast, hvað þá Sinead sjálfa: „Mér
líður eins og þetta sé ekki ég, þetta er eins
og í ævintýri. Eg meina... maður sat og
horfði á „Top of the Pops“ og velti því
fyrir sér hvernig væri að vera númer eitt.
En þetta breytir engu um áform mín — ég
vil ekki verða rokkstjarna. Ég vil aðeins
vera venjuleg manneskja.“ Svo er bara að
sjá hvort Sinead er það sterk á svellinu að
henni takist það ætlunarverk sitt að verða
ekki rokkstjarna.
0
Ástmadurinn vildi ekki
yfirgefa eiginkonuna og
eftir sat Sinead með sárt
ennið.
ÞJÓÐLÍF 79