Þjóðlíf - 01.07.1990, Blaðsíða 8

Þjóðlíf - 01.07.1990, Blaðsíða 8
INNLENT STERKIR SÉRFRÆÐINGAR - VANMÁTTUGT RÍKISVALD Sérfrœðilœknar eru ríkisrekið einkaframtak. Með óvœginni kjarabaráttu og óbilgjarnri hagsmunagœslu hafa sérfrœðingar komið ár sinni svo vel fyrir borð í kerfinu að þeir geta skammtað sér tekjur og kœft ífœðingu tilraunir heilbrigðisyfirvalda til að skipuleggja heilbrigðisþjónustuna. — Kerfið er galopið, segir Finnur Ingólfsson aðstoðarmaður heilbrigðisráðherra. Finnur hefur íþrjú ár reynt að hemja peningastreymið til sérfrœðilœkna og koma á fastri skipan um hlutverk þeirra. PÁLL VILHJÁLMSSON í mörg ár hefur staðið yfir stríð milli sérfræðilækna annarsvegar og heilbrigð- isyfirvalda og heimilislækna hinsvegar. Stríðið stendur um tilvísanir og hvort sjúklingar eigi fyrst að ráðfæra sig við heimilislækni og síðan fara til sérfræð- ings ef þurfa þykir. Eða hvort sjúklingar skuli eiga óhindraðan aðgang að sér- fræðilæknum. I stríðinu vegast á fagleg rök og fjárhagsleg. Sumir segja stríðinu í raun lokið með fullum sigri sérfræðinga á meðan aðrir telja sérfræðinga hafa unnið orustu en að úrslitalotan sé eftir. amskipti sérfræðilækna og sjúklinga voru framan af með þeim hætti að heimilislæknir vísaði sjúklingi til sérfræð- ings ef ástæða þótti til. Þessi háttur var staðfestur með lögum um almannatrygg- ingar frá árinu 1971. Lagagreinin sem kveður á um tilvísanir er nr. 43, b-liður og um hana stendur styrinn. Þau rök liggja fyrir tilvísunum að nauðsynlegt sé að einn læknir, heimilislæknir, hafi yfirsýn yfir sjúkdómsferilinn til að tryggja samfellu í meðferð sjúklingsins. Einnig þykir tilvís- anakerfið til þess fallið að draga úr óhóf- legum heimsóknum til sérfræðinga, stundum kallað „oflækningar“, sem kosta mun meira en heimilis- og heilsugæslu- læknar. Að langmestu leyti er það ríkis- kassinn sem greiðir reikninga heilbrigðis- kerfisins og tilvísanir hafa áhrif til lækk- unar á þeim útgjöldum. Þegar fáir sérfræðingar voru starfandi hér á landi var friður um tilvísanir enda tryggði fyrirkomulagið góð boðskipti milli heimilislækna og sérfræðinga. Þegar sér- fræðingum fjölgaði á áttunda og níunda áratugnum fór að bera á óánægju með til- vísanir. Sérfræðilæknar töldu það óþarfa að sjúklingar leituðu til heimilislæknis og sögðu það oft á tíðum tvíverknað. Enn- fremur lögðu sérfræðingar áherslu á að sjúklingum yrði leyft að velja sér lækni milliliðalaust. Sverrir Bergmann, sem er sérfræðingur í vefrænum taugasjúkdóm- um, bendir einnig á það að í fámenninu á íslandi þekki almenningur til lækna og Starfsmenn í tryggingakerfinu eru sammála um að tilvísanir sérfræðinga til sérfræðinga voru misnotaðar í þeim tilgangi að sérfræðingar útveguðu hver öðrum verkefni. fólki sé sjálfu best treystandi til að velja sér lækni, hvort sem um er að ræða sérfræðing eða heimilislækni. Sverrir er sannfærður um að tilvísanakerfið sé dýrara fyrir hið opinbera og verra fyrir sjúklinga en sér- fræðingaþjónusta án tilvísana. Sverrir er í 75% stöðu hjá Landspítalanum, rekur eig- in læknastofu í Domus Medica, er dósent við Háskóla íslands, formaður kennslu- nefndar læknadeildar og varaformaður Læknafélags fslands. rátt fyrir kröfur sérfræðinga voru til- vísanir ekki lagðar af. Barátta sér- fræðinga bar þó þann árangur að heil- brigðisyfirvöld tóku að veita undanþágur frá tilvísunum. Ekki þurfti tilvísun til augnlæknis, sjúklingar utan höfuðborgar- svæðisins þurftu ekki tilvísun né þeir íbúar í Reykjavík og nágrenni sem ekki höfðu aðgang að heimilislækni eða heilsu- gæslustöð. Þá var sú breyting gerð að sér- fræðingar máttu vísa til sérfræðinga. Síðasta breytingin var umdeildust og „til þess að kóróna vitleysuna“, segir Kristján Guðjónsson, deildarstjóri hjá Tryggingastofnun ríkisins, en hann hefur í meira en áratug sinnt þessum málum. Starfsmenn í tryggingakerfmu eru sam- mála um að tilvísanir sérfræðinga til sér- fræðinga voru misnotaðar í þeim tilgangi að sérfræðingar útveguðu hver öðrum verkefni. Ákveðin læknamiðstöð var um- töluð fyrir það að sjúklingar sem þangað komu voru gjarnan sendir á milli nokk- urra sérfræðinga þannig að öruggt væri að sjúklingurinn yrði stálsleginn þegar hann 8 ÞJÓÐLÍF
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Þjóðlíf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðlíf
https://timarit.is/publication/1099

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.