Þjóðlíf - 01.07.1990, Síða 8

Þjóðlíf - 01.07.1990, Síða 8
INNLENT STERKIR SÉRFRÆÐINGAR - VANMÁTTUGT RÍKISVALD Sérfrœðilœknar eru ríkisrekið einkaframtak. Með óvœginni kjarabaráttu og óbilgjarnri hagsmunagœslu hafa sérfrœðingar komið ár sinni svo vel fyrir borð í kerfinu að þeir geta skammtað sér tekjur og kœft ífœðingu tilraunir heilbrigðisyfirvalda til að skipuleggja heilbrigðisþjónustuna. — Kerfið er galopið, segir Finnur Ingólfsson aðstoðarmaður heilbrigðisráðherra. Finnur hefur íþrjú ár reynt að hemja peningastreymið til sérfrœðilœkna og koma á fastri skipan um hlutverk þeirra. PÁLL VILHJÁLMSSON í mörg ár hefur staðið yfir stríð milli sérfræðilækna annarsvegar og heilbrigð- isyfirvalda og heimilislækna hinsvegar. Stríðið stendur um tilvísanir og hvort sjúklingar eigi fyrst að ráðfæra sig við heimilislækni og síðan fara til sérfræð- ings ef þurfa þykir. Eða hvort sjúklingar skuli eiga óhindraðan aðgang að sér- fræðilæknum. I stríðinu vegast á fagleg rök og fjárhagsleg. Sumir segja stríðinu í raun lokið með fullum sigri sérfræðinga á meðan aðrir telja sérfræðinga hafa unnið orustu en að úrslitalotan sé eftir. amskipti sérfræðilækna og sjúklinga voru framan af með þeim hætti að heimilislæknir vísaði sjúklingi til sérfræð- ings ef ástæða þótti til. Þessi háttur var staðfestur með lögum um almannatrygg- ingar frá árinu 1971. Lagagreinin sem kveður á um tilvísanir er nr. 43, b-liður og um hana stendur styrinn. Þau rök liggja fyrir tilvísunum að nauðsynlegt sé að einn læknir, heimilislæknir, hafi yfirsýn yfir sjúkdómsferilinn til að tryggja samfellu í meðferð sjúklingsins. Einnig þykir tilvís- anakerfið til þess fallið að draga úr óhóf- legum heimsóknum til sérfræðinga, stundum kallað „oflækningar“, sem kosta mun meira en heimilis- og heilsugæslu- læknar. Að langmestu leyti er það ríkis- kassinn sem greiðir reikninga heilbrigðis- kerfisins og tilvísanir hafa áhrif til lækk- unar á þeim útgjöldum. Þegar fáir sérfræðingar voru starfandi hér á landi var friður um tilvísanir enda tryggði fyrirkomulagið góð boðskipti milli heimilislækna og sérfræðinga. Þegar sér- fræðingum fjölgaði á áttunda og níunda áratugnum fór að bera á óánægju með til- vísanir. Sérfræðilæknar töldu það óþarfa að sjúklingar leituðu til heimilislæknis og sögðu það oft á tíðum tvíverknað. Enn- fremur lögðu sérfræðingar áherslu á að sjúklingum yrði leyft að velja sér lækni milliliðalaust. Sverrir Bergmann, sem er sérfræðingur í vefrænum taugasjúkdóm- um, bendir einnig á það að í fámenninu á íslandi þekki almenningur til lækna og Starfsmenn í tryggingakerfinu eru sammála um að tilvísanir sérfræðinga til sérfræðinga voru misnotaðar í þeim tilgangi að sérfræðingar útveguðu hver öðrum verkefni. fólki sé sjálfu best treystandi til að velja sér lækni, hvort sem um er að ræða sérfræðing eða heimilislækni. Sverrir er sannfærður um að tilvísanakerfið sé dýrara fyrir hið opinbera og verra fyrir sjúklinga en sér- fræðingaþjónusta án tilvísana. Sverrir er í 75% stöðu hjá Landspítalanum, rekur eig- in læknastofu í Domus Medica, er dósent við Háskóla íslands, formaður kennslu- nefndar læknadeildar og varaformaður Læknafélags fslands. rátt fyrir kröfur sérfræðinga voru til- vísanir ekki lagðar af. Barátta sér- fræðinga bar þó þann árangur að heil- brigðisyfirvöld tóku að veita undanþágur frá tilvísunum. Ekki þurfti tilvísun til augnlæknis, sjúklingar utan höfuðborgar- svæðisins þurftu ekki tilvísun né þeir íbúar í Reykjavík og nágrenni sem ekki höfðu aðgang að heimilislækni eða heilsu- gæslustöð. Þá var sú breyting gerð að sér- fræðingar máttu vísa til sérfræðinga. Síðasta breytingin var umdeildust og „til þess að kóróna vitleysuna“, segir Kristján Guðjónsson, deildarstjóri hjá Tryggingastofnun ríkisins, en hann hefur í meira en áratug sinnt þessum málum. Starfsmenn í tryggingakerfmu eru sam- mála um að tilvísanir sérfræðinga til sér- fræðinga voru misnotaðar í þeim tilgangi að sérfræðingar útveguðu hver öðrum verkefni. Ákveðin læknamiðstöð var um- töluð fyrir það að sjúklingar sem þangað komu voru gjarnan sendir á milli nokk- urra sérfræðinga þannig að öruggt væri að sjúklingurinn yrði stálsleginn þegar hann 8 ÞJÓÐLÍF
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120

x

Þjóðlíf

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðlíf
https://timarit.is/publication/1099

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.