Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Qupperneq 91

AGRIP VEGGSPJALDA / XIII.
VÍSINDARÁÐSTEFNA
H
í ■
verkjameðferð og með betri verkjameðferð.Truflandi áhrif verkja
á daglegar athafnir eftir aðgerð getur haft neikvæðar afleiðingar í
för með sér og því þarf að taka á vanmeðhöndlun verkja.
V 33 Mynstur öndunarhreyfinga hjá sjúklingum með ný-
greint heilablóðfal!
Guöbjörg Þóra Andrésdóttir, María Ragnarsdótti, Haukur Hjaltason, Elías
Ólafsson
Landspítali
gudbjoa@hi.is
Inngangur: Truflanir á öndunarmynstri sjást oft hjá sjúklingum
með nýgreint heilablóðfall, fáir hafa rannsakað þetta. Markmið
þessararrannsóknarvaraðkannahvortmynsturöndunarhreyfinga
(ferill, form, samhverfa, taktur og tíðni) sjúklinga með nýgreint
heilablóðfall sé
1. eins og hjá heilbrigðum einstaklingum,
2. eins, hvort sem heilablóðfallið er í vinstra eða hægra
heilahveli.
Efniviður og aðferðir: Þátttakendur voru einstaklingar sem
lagðir voru inn á taugalækningadeild Landspítala vegna bráða-
heilalóðfalls á 22 mánaða tímabili (september 2004 - júlí 2006).
Aðeins einstaklingar með verulega hreyfiskerðingu voru með.
Frábendingar voru: lungnasjúkdómar, hjartabilun, mikið málstol,
heilabilun, aðrir sjúkdómar sem truflað gætu færni, heilablóðfall
í heilastofni og fyrra heilablóðfall í gagnstæðu heilahveli.
Öndunarhreyfingar allra voru metnar með ÖHM-ANDRA
sem mælir hreyfingar kviðar og brjóstkassa. Líkamleg geta var
metin með MAS-kvarða. Einkenni gaumstols voru metin með
stafaútstrikunarprófi.
Niðurstöður: Atján einstaklingar tóku þátt í rannsókninni. Tíu
voru með lömun í vinstri líkamshelmingi (meðalaldur 62,2±14,2
ár) og átta með lömun í hægri líkamshelmingi (meðalaldur
65,1±8,9 ár). Meðalöndunartíðni sjúklinga var marktækt örari en
heilbrigðra í hvíld (p<0,05). Utslag hreyfinga var marktækt minna
hjá lömuðum en heilbrigðum í djúpöndun (p<0,001). Taktur og
útslag hreyfinga í hvíldaröndun var regluleg hjá bæði hægri og
vinstri lömuðum. Mikið var um óreglu í takti og útslagi hreyfinga
í djúpöndun.
Ályktanir: Sjúklingar með heilablóðfall sýndu hærri öndunartíðni
og grynnri öndun en heilbrigðir, einkum í djúpöndun. Þetta er
mikilvæg vísbending um að mynstur öndunarhreyfinga sé truflað
hjá sjúklingum eftir heilablóðfall en frekari athuganir þarf til að
draga víðtækari ályktanir.
V 34 Samanburður á tjáningu PD-1 ónæmisviðtakans á
frosnum einkjarna hvítfrumum úr sjúklingum með rauða úlfa
og heilbrigðum einstaklingum
Helga Kristjánsdóttir1'2, Iva Gunnarsson3, Elisabeth Svenungsson3, Kristján
Steinsson1, Marta E. Alarcon-Riquelme2
‘Rannsóknastofa í gigtsjúkdómum Landspítala,2Department of Genetics
and Pathology, Rudbeck Laboratory, Háskólanum í Uppsölum, 3Unit for
Rheumatology, Karolinska háskólasjúkrahúsinu Solna
helgak@laudspitali.is
Inngangur: PD-1.3A arfgerðinnni hefur verið lýst sem áhættuþætti
fyrir rauða úlfa (systemic lupus erythematosus, SLE) og er talin
leiða til breyttrar tjáningar PD-1 ónæmisviðtakans, sem gegnir
lykilhlutverki í viðhaldi sjálfsþols. Markmið rannsóknarinnar
var: A: Að ákvarða aðstæður fyrir ræsingu T-frumna með
aCD3+CD28 og bera saman tjáningu PD-1 viðtakans á frosnum
og ferskum eitilfrumum. B: Bera saman tjáningu PD-1 viðtakans
hjá sjúklingum með rauða úlfa og heilbrigðum viðmunarhópi.
Efniviður: Einkjarna hvítfrumur úr íslenskum og sænskum
sjúklingum með rauða úlfa og heilbrigðum viðmiðunarhópi.
Aðferðir: Einkjarna hvítfrumur voru einangraðar á þyngdarstigli
og ræstar ferskar og/eða frystar með veggbundnu aCD3 og
óbundnu aCD28 í háum (lOpg/ml) og lágum styrk (lpg/ml). Eftir
0,24 and 48 klukkustunda ræktun voru frumurnar merktar með
flúrljómandi einstofna mótefnum gegn PD-1, CD3, CD4, CD8,
CD25 og tjáning yfirborðssameindanna greind í frumuflæðisjá.
Hclstu niöurstöður:
A. Stöðlun aðstæðna: Styrkur aCD3+CD28 ræsingar og
ræktunartími fyrir ferskar og frystar einkjarna hvftfrumur úr
viðmiðunarhópi.
• Ferskar frumur sýna aukna tjáningu PD-1 viðtakans eftir
ræsingu með aCD3+CD28 í háum og lágum styrk í 24 og 48
klukkustundir.
• Á grundvelli þessara niðurstaðna voru frosnar einkjarna
hvítfrumur ræstar í 48 stundir með háum styrk af aCD3+CD28 og
fengust sambærilegar niðurstöður við ferskar frumur.
B. Tjáning PD-1 viðtakans á einkjarna hvítfrumum úr sjúklingum
með rauða úlfa og viðmiðunarhópi eftir 48 klukkustunda ræsingu
með aCD3+CD28.
• Tjáning PD-1 viðtakans var aukin hjá bæði sjúklingum með
rauða úlfa og viðmiðunarhópi. Samanburður á hópunum sýnir
hins vegar að sjúklingar með rauða úlfa hafa marktækt minni
tjáningu á PD-1 viðtakanum (p=0,012).
• Greining mismunandi hópa eitilfrumna sýnir aukna tjáningu
PD-1 viðtakans á CD4+CD25+ T-frumum bæði úr sjúklingum
með rauða úlfa og viðmiðunarhópi og aftur marktækt minni
tjáningu hjá sjúklingum með rauða úlfa (p=0,05).
Ályktanir: Ræsing ferskra og frystra einkjarna hvítfrumna með
aCD3+CD28 í 48 stundir leiðir til sambærilegrar tjáningar á
PD-1 viðtakanum á CD4+CD25+ T-frumum. Samanburður á
sjúklingum með rauða úlfa og viðmiðunarhópi sýnir marktækt
minni tjáningu PD-1 viðtakans hjá hinum fyrrnefndu.
V 35 Gagnsemi sextíu og fjögurra sneiða tölvusneið-
myndatækis til greiningar á endurþrengslum í stoðnetum
Sigurdís Huraldsdóttir', Birna Jónsdóttir2, Sandra D. Steinþórsdóttir3,
Jónína Guðjónsdóttir2, Axel F. Sigurðsson1, Kristján Eyjólfsson1 Þórarinn
Guðnason', Sigurpáll S. Scheving1, Ragnar Danielsen', Torfi F. Jónasson1,
Guðmundur Þorgeirsson1, Kristleifur Kristjánsson4, Hákon Hákonarson4,
Karl Andersen1
‘Hjartadeild Landspítala, 2Læknisfræðileg myndgreining, Domus Medica,
3læknadeild HÍ, 4íslensk erfðagreining
sigurdis@btnet.is
Inngangur: Stoðnetsísetningum er nú beitt í vaxandi mæli hjá
Læknablaðið/fylgirit 53 2006/93 91